Op een dag zal er Vrede zijn?
Op de 21ste september was ik in Utrecht. Die datum was internationaal de Dag van de Vrede. Ik was uitgenodigd om als spreekster aanwezig te zijn bij een schrijfster, dr. Saskia Harkema die sprak over het onderwerp ‘thuis voelen’. Ik vond het natuurlijk een grote eer. Spreken over dit onderwerp is natuurlijk heel belangrijk voor mij als vluchtelinge afkomstig uit Syrië..
Ik ben dus afkomstig uit Syrië en draag dat land natuurlijk diep in mijn hart mee. Maar zolang mijn land in oorlog is zal ik echter nooit het gevoel van vrede in mijn hart hebben. Ik sprak over een droom, over een wereld zonder wapens en waar niet meer gemoord wordt. Weten wapenleveranciers dat in Syrië jonge kinderen met lege kogelhulzen op straat spelen en dat er vele kinderen door oorlogsgeweld sterven? Kinderen moeten juist met speelgoed spelen, laat de kinderen met rust en gun ze de dromen die bij jongzijn horen.
Mijn land Syrië heeft geen behoefte aan rijke, succesvolle zakenlieden, maar veel meer aan vredesstichters, aan mensen die de oorlogsschade kunnen herstellen, aan verhalen vertellers en mensen die over liefde en geluk kunnen spreken. Alleen met liefde winnen we oorlogen en kunnen landen en volkeren in de hele wereld in vrede met elkaar leven en samen aan een betere wereld werken.
Ik voel me nu hulpeloos, omdat ik niet veel voor mijn land kan doen en dus ook niet voor de kinderen. Alleen dagelijks bidden rest mij. Ik bid dan dat het op een mooie dag goed zal komen en iedereen in vrede kan samenleven.
Moeder Teresa zei: ”We kunnen niet allemaal geweldige dingen doen. Maar we kunnen kleine dingen met grote liefde doen.”, en daar geloof ik in. Ik zal nooit de hoop opgeven dat op een dag de vrede zal zegevieren.