Inspiratie versus transpiratie
Mijn jongste dochter en haar vriendinnen hadden het over een potloodventer, en wat dat dan was. Letterlijk gaat het om iemand die schrijfgerei probeert te verkopen, maar dat is toch niet de betekenis die er meestal aan gegeven wordt. En een exhibitionist is iemand die iets tentoonstelt. Schilderijen, vazen, Tonka-autootjes, Langedijker ansichten ofzo. In het dagelijks leven gebruiken we regelmatig beeldspraak. De duif voor vrede, de roos voor liefde, het anker voor hoop en de middelvinger voor alles wat niet deugt. Het schrijven van een stukje voor deze krant en het schrijven van poëzie begint bij mij vaak hetzelfde: ik ga zitten achter mijn ouderwetse PC. En dan begin ik. Als een dolle. Woorden en zinnen rollen uit mijn hoofd, de samenhang is nog ver te zoeken. Maar als ik dan mijn geestelijke emmertje heb leeggegooid, dan heb ik IETS. En vanuit dat iets, een soort klei, begin ik te kneden. Eerst de spelfouten eruit, dan schrappen, groeperen, aanvullen en parafraseren. Inspiratie versus transpiratie. Zo langzamerhand komt er een rode draad tevoorschijn, die ik dan vaak in de titel laat terugkomen – maar ook niet altijd, want soms geef ik dan te veel weg. Bijvoorbeeld: ik beschrijf een huis met zandzakken voor de deur. Als de titel ‘overstroming’ is, geeft dat een andere lading mee dan ‘smartlappenfestival’. Snappu?
Tijd voor een gedicht.
Zij hield dat bord omhoog
Tot net bij haar gezicht
“Deze?’, vroeg zij
“Of deze?”
Hij gaf een leeg antwoord
En bedacht dat Ikea
Slechts een letter verschilt van 'Ik ga'
De titel is ‘Bord voor je kop'. Of ‘UIT'.
Welke zou u kiezen?