Kapper Rien is klaar met knippen
NOORD-SCHARWOUDE - Kapper Rien stopt na vijftig jaar met knippen, en zijn vrouw Marijke stopt met de bloemenshop Bloem. Beiden worden dit jaar 70 en vinden het wel mooi geweest. Alhoewel... "Tot op de laatste openingsdag, zaterdag 26 juni, heb ik nog knipklanten in het boek staan. Aan klandizie ligt het niet, net zo min aan de zin en energie. Maar we konden het pand nu goed verkopen en gaan nu lekker genieten van de vrije tijd."
door marsha bakker
Een goede kapper kan een geheim bewaren, en is soms net een psychiater
Aan het woord is Rien Muijs, in de volksmond bekend als kapper Rien. Met zijn vertrek zal er wederom een beeldbepalende winkel verdwijnen uit het hart van Langedijk. De meeste Langedijkers weten niet beter of het karakteristieke pandje van Rien en Marijke, tussen de Dorpsstraat en Voorburggracht in, heeft er altijd uitgezien als nu. Ook van binnen komt de nostalgie je tegemoet. "Er is wel wat veranderd hoor, zo was de zolder eerst dameskapsalon, heeft Marijke er het droogzoldertje gehad met droogbloemen, en is de winkel later verdeeld in knipsalon en bloemenshop. Een unieke combinatie. Maar de sfeer bleef altijd die van een ouderwetse kapperszaak zonder opsmuk. "Ik ben door de jaren heen ook steeds meer kappersaccessoires, gereedschappen en andere leuke dingen gaan verzamelen, die ik heb opgesteld in glazen kasten in de zaak. Het werd steeds meer een kapperszaak annex museum. Ook leende ik wel eens wat uit aan een museum voor een speciaal thema. Inmiddels is bijna alles al verkocht, onder anderen aan een Friezin die salons heeft, een uit de twintiger jaren en een uit de veertiger jaren. Heel fijn dat alles een goede bestemming krijgt!"
Laatste wens
Als je haar maar goed zit, dan komt de rest vanzelf. Voor veel mensen is een bezoek aan de kapper dan ook een uitje. Bij kapper Rien was dat niet anders. Naast accessoires verzamelde hij door de jaren heen ook heel wat verhalen. "Maar die bewaar ik alleen in mijn hoofd." Een goede kapper kan namelijk een geheim bewaren, en soms is hij net een psychiater. "Mooie verhalen heb ik aangehoord, blije dingen, aangekondigde zwangerschappen, relaties en ander heuglijk nieuws. Maar ook ziek en zeer natuurlijk. Dan weer had ik verdrietige mensen in de stoel door scheidingen, of omdat er iemand ernstig ziek was. Die laatste ben ik overigens altijd blijven knippen, als men dat vroeg, tot op het sterfbed aan toe. Dan kwam ik buiten werktijden gewoon langs met m'n knipspullen, mooi om dat nog voor mensen te kunnen doen." Ook bezocht hij diverse uitvaarten of stuurde op zijn minst een kaartje. "Dat wordt altijd zeer gewaardeerd. Veel klanten ken ik al zóveel jaar, en vaak komen ook hun kinderen weer bij me te knippen. Dat schept een band."
Lekker ding
Toen hij nog maar 16 was, ontmoette Rien zijn huidige vrouw Marijke. Hij speelde toen in een bandje als gitarist en vond haar meteen een lekker ding. Gelukkig was dit wederzijds. Hij kwam uit Etten-Leur bij Breda, zij uit Den Haag. Toen haar ouders verhuisden naar Heerhugowaard, verhuisde hij met ze mee. "Dat ging zo in die tijd. We waren nog te jong om zelf al iets te kopen. Dus trok ik in bij de ouders van Marijke en ging werken bij een Amsterdamse kapperszaak gespecialiseerd in heren met lang haar. In Breda had ik al de vakschool gedaan en was ik bij een oom die kapper was in de leer geweest. Ik wilde me specialiseren in het herenkappersvak, en in die tijd - de jaren zestig en zeventig, was lang haar bij mannen helemaal hip, net als de bakkebaarden. Ik was daar goed in, en al snel werd ik door de bekende kapper Wim de Boer in Alkmaar gevraagd om voor hem te komen werken. We deden mee aan diverse trainingen en wedstrijden, en Wim werd kampioen van Nederland en zelfs een keer wereldkampioen. Helaas mocht ik nooit mee. Ik moest namelijk zijn klanten overnemen."
Gouden zet
Rien en Marijke kochten hun eerste flatje. "Een hok waar niemand in wilde, maar wij waren zo blij als blik." Op een dag wordt Rien bij de flat aangesproken door een oudere heer met een kapperszaak in Heerhugowaard. Of Rien zin had om, volgens Amerikaans systeem, een stoel bij hem te huren. Dan had hij alles bij de hand, maar de inkomsten waren voor hem. Een zzp'er avant la lettre. "Voor 50 gulden per week was ik helemaal klaar, een gouden zet."
Schande
Net 20 jaar oud krijgt hij de kans om de drogisterij van Anton Kroon met woning over te nemen in Oudkarspel. "De klantenkring die ik inmiddels had opgebouwd nam ik mee, en het werd zo druk dat ik het nauwelijks kon beknippen. Ik kon dag en nacht werken. Ik bedacht het knippen op afspraak, nou dat was wat! Ik was de eerste die dat deed, en men sprak er schande van, haha. Er waren destijds alleen nog wat oude kappertjes in Langedijk, en die jonge gast met dat lange haar had de arrogantie om op afspraak te gaan werken! Maar het werkte, voortaan belde men netjes voor een afspraak en kon ik alles mooi inplannen."
Knipsalon
Er kwam personeel bij en knipsalon Rien - "Ik vond dat leuk, het woord kapsalon gebruikte iedereen al" - werd uitgebreid met een damesafdeling. De laatste verhuizing volgde, naar een mooi centraal gelegen pand in Noord-Scharwoude, voorheen het alom bekende kruideniers en snoepwinkeltje van Piet Pool. "Met drie stoelen en enkele kapsters, waaronder Monique Korringa, een echte vakvrouw, helaas is zij niet meer onder ons. Ik besloot toen verder te gaan als uitsluitend herenkapper en ben dat tot op de dag van vandaag gebleven. Marijke werkte al wel mee in de zaak, maar haar passie lag meer bij bloemschikken. Toen ze besloten om uitsluitend heren te gaan knippen pakte zij dat vak weer op. "Ik werkte jarenlang met veel plezier bij Vrasdonk in Bergen, een exclusieve bloemenzaak. Vervolgens heb ik een tijdlang een droogbloemenzolder, 'het droogzoldertje', gerund in hetzelfde pand als Knipsalon Rien, en dat werd 15 jaar geleden bloemenshop Bloem. Deze bijzondere combinatie van haren en bloemen heeft voor ons altijd prima gewerkt."
Wat nu?
De meeste vaste klanten van Rien - en daar heeft hij er nogal wat van - weten inmiddels dat ze gaan stoppen. "En waar moet ik nu heen!?", wordt me dan gevraagd, zegt Rien lachend. "Ik ben toch nog een van de enige echte ouderwetse herenkappers. Ik scheer ook nog op de ouderwetse manier, met scheerkwast en open scheermes. Ik heb er destijds als een van de laatsten zelfs nog examen voor moeten doen."
Hoofden
Al die kapsels heeft hij opgeslagen in zijn hoofd. "Ze hoeven mij nooit uit te leggen wat ze willen. Behalve als er opeens andere wensen zijn. Veel mensen hebben dat altijd erg gewaardeerd. Niet lullen maar knippen. Ik had zelfs een klant die binnenkwam, vervolgens de Donald Duck van de leestafel pakte, in de kappersstoel ging zitten en verder geen woord zei." Zijn vrouw vult lachend aan: "Maar de meeste mannen kunnen ook kletsen hoor! Soms werd er beneden meer gekwetterd dan boven bij de dames!" Ook herkende Rien al aan de stem aan de telefoon wie er belde, tot hun eigen grote verbazing. "Vakgewoonte." Het sociale aspect zal hij best missen, al is en blijft Rien Muijs natuurlijk wel een bekende Langedijker, dus de hele dag zijn hand opsteken is ie al gewend. Maar nu gaat de caravan eindelijk weer eens uit de stalling en er wordt graag gesport, dus vervelen zullen ze zich niet!
