Het oog wil ook wat
Kent u lunchroom-restaurant Modern nog in de Langestraat op nummer 96? Dan moet u wel 50 jaar of ouder zijn. In de zaak stond een grote leestafel, bedekt met fotoboeken en kranten. Het aquarium stond naast het buffet. De menukaart was eenvoudig: koffie met gebak, biefstuk met frietjes en doppertjes, op zaterdag een huzarenslaatje. De clientèle bestond uit dagjesmensen, toeristen voor de kaasmarkt en vaste klanten. Nico Piet voerde zijn zaak ouderwets met orde en netheid. Als de gasten tevreden waren, dan was Nico ook tevreden.
In de oorlog moest zijn vader Frans Piet ook Duitse officieren ontvangen en voorzien van versnaperingen. Zij zaten dan pontificaal voor het raam. Voorbijgangers keken met scheve gezichten naar binnen, maar Frans vond het best, omdat hij tegelijkertijd Joodse onderduikers had op zolder. Bij het zien van Duitse gasten liepen de Duitse soldaten het etablissement voorbij.
Nico Piet had ook oog voor zijn omgeving. Na de oorlog richtte hij samen met Piet Bosman, Gijs Moraal en Piet Pijnenburg de Fotoclub Alkmaar op. In de zaak werden exposities ingericht van henzelf, maar ook van nationaal bekende fotografen en gaf hij fotocursussen.
Nico was trots op het pand uit begin 17e eeuw, met prachtig glas in lood-ramen boven de ingang. Tegenover het stadhuis, dus een voorname plek. We zien nu echter een behoorlijk verwaarloosd pand, met afgebladderde kozijnen en schreeuwerig reclame in de bovenvensters. De uitbater is opticien Pearle en je zou kunnen verwachten dat ook Pearl de winkelstand in de Langestraat wil hooghouden. Onder mom van 'het oog wil ook wat' roepen wij Pearle op minder opzichtige reclame te voeren en een schilder in de arm te nemen.
Jos Stroomer, HVA