Strategie
Hoewel wij gelijkheid van man en vrouw zeer zeker onderschrijven, is bij ons wel degelijk een aantal taken verdeeld. Zo zet mijn lief de vuilnis buiten. Vroeger was dat een zak. Meestal grijs. Tegenwoordig is het een bak. Grijs, groen of oranje. Verder reikt mijn kennis niet. Welke bak er wanneer naar buiten moet, ik zou het niet weten en wil het niet weten.
'Soms heb je gewoon geen zin in uitleg over het hoe en waarom'
Mijn strategie is om je niet te bemoeien met de taken die niet aan jou toebedeeld zijn. Voor je het weet, ligt de taak namelijk bij jou. Het kan wel eens een probleempje opwerpen.
Toen ik noodgedwongen een keer de bak buiten moest zetten, kon ik er maar niet uitkomen of de klep wel of niet naar de straatkant gericht moest worden. Ik had nu twee keuzes. Mijn lief, de deskundige, raadplegen of afkijken. Ik ging voor de laatste optie. Een keuze slechts gebaseerd op de strategie van het moment. Soms heb je gewoon geen zin in uitleg over het hoe en waarom.
Zo is voor mij de vaccinatiestrategie ook een gebied waar veel woorden in omgaan, maar waar voor mij slechts de daden tellen. Toen dus vorige week bij mij een oproep op de mat viel, was ik slechts geïnteresseerd in de daad. Waarom mij deze uitnodiging nú ten deel viel? Geen idee en niet van belang. De prik is gezet. Ging prima. Er kwam geen druppel bloed aan te pas. Komt omdat de prik in de spier wordt gezet, aldus de arts. De volgende dag constateerde ik slechts een enigszins stijve bovenarm. Ik was er blij door verrast. Had toch echt het idee dat ik daar geen spieren meer had.
'Er gloort dus nog hoop voor mijn zwabberarmen'
Er gloort dus nog hoop voor mijn zwabberarmen en die armen kan ik goed gebruiken met Moederdag in het vooruitzicht: ‘Omarm' (Bl?f, 2003).
Pieta van der Mark