'Een oudere die sterft is als een bibliotheek die afbrandt'
LANGEDIJK - Dat Yvonne ooit iets met haar schrijftalent zou gaan doen wist iedereen, behalve zijzelf. Tot ze in 2004 het levensverhaal van haar oma ging opschrijven en de hele familie onder de indruk was.
door marsha bakker
"Ik sprak vaak urenlang met mijn oma over vroeger en haar verhalen waren altijd boeiend. Wat voor haar normale dingen waren, waren voor mij prachtige anekdotes uit een vervlogen tijd. De eerste biografie die ik schreef was die van haar. Het werd een prachtig boek, zo uit mijn oma’s geheugen. Het is heel leuk om terug te lezen. Verhalen uit een tijd die we anders dreigen te vergeten. Haar woorden, haar herinneringen aan jeugdperikelen, haar eerste dienstje, de oorlog en haar gezin. Inmiddels heeft mijn hele familie een exemplaar. Mijn broer heeft de biografie weer aan zijn dochter gegeven; nu leest oma’s achterkleindochter haar levensverhaal. Oma stierf in 2006, maar haar levensverhaal leeft voort."
Yvonne Tiemeijer is schrijver van levensverhalen bij Vertel Het Mij. "Het is weer zo'n cliché maar ik wilde altijd al schrijver worden. Ik schreef als kind al schriften vol verhalen en vanaf mijn twaalfde begon ik dagboeken bij te houden. Inmiddels ben ik bezig in nummer 52. Ook voor mijn beide kinderen heb ik vanaf hun geboorte dagboeken bijgehouden, waarin ik al hun groeistuipjes, ontwikkelingen, vreugdes en verdrietjes beschrijf. Maar ja, schrijver worden is weer iets heel anders. Dus ging ik de verzekeringen in. Ik werkte als credit manager op de afdeling Bijzonder Beheer, waar we de wanbetalers behandelden. Ik belde die mensen en moest daar vervolgens een verslag van typen. Dit werden soms halve romans!"