Renske proefde van de stad, maar verlangde toch weer terug naar het Westfriese platteland.
Renske proefde van de stad, maar verlangde toch weer terug naar het Westfriese platteland. (Foto: Theo Annes)

Schrijfster Renske Jonkman laat zich inspireren door het platteland

HEERHUGOWAARD – De Heerhugowaardse schrijfster Renske Jonkman is trots op haar net verschenen boek 'Dit verdronken land', een ode aan het Hollandse landschap. Ze woont in een boerderij aan de rand van Heerhugowaard en heeft een prachtig weids uitzicht, met in de verte de contouren van het Noord-Hollandse dorpje Rustenburg.

door Ruud de Waard

“Ik heb bijna vijf jaar over dit boek gedaan”, zegt Jonkman, moeder van drie dochters. “Het heeft enorm veel tijd gekost. Veel research. Onder meer in de vorm van lange gesprekken met boeren op leeftijd uit Hensbroek en Wogmeer, over hun leven op de boerderij.” Ook sprak ze met een veearts, molenaar en haar oude buurman, een fruitkweker. Ontmoetingen die belangrijk waren om de sfeer te proeven van het boerenleven. “Zij hadden verbazingwekkende verhalen. Het boerenleven was zwaar.” Het verhaal van Dit verdronken land begint in de jaren vijftig/zestig, toen koeien nog op de weilanden graasden en met een schuit over het water werden vervoerd.

Studeren

Tot haar twintigste woonde Jonkman in Heerhugowaard, daarna vertrok ze naar Amsterdam waar ze Nederlands Taal en Cultuur studeerde aan de Universiteit van Amsterdam. “Ik heb nog even gedacht om de studie te volgen voor onderwijzeres, maar dat was toch niets voor mij. Ik wilde graag schrijven. Dat deed ik als klein kind al: het schrijven van verhalen en gedichten. Het begon allemaal toen ik een weblog bijhield. Dat stond nog in de kinderschoenen, maar het werd langzaam maar zeker heel populair. Uiteindelijk volgden de langere verhalen.’’

Reportages

Na tien jaar keerde Jonkman terug naar Heerhugowaard. Weg uit Amsterdam en weer terug naar het platteland. De rust, het weidse uitzicht, de grazende koeien: ze zag er de schoonheid van in. Na haar afgeronde studies maakte Jonkman interviews en reportages voor onder meer de Volkskrant en National Geographic. Ook haar columns over boeren en natuurbeschermers in dagblad Trouw werden graag gelezen. In 2009 won zij de Lowlands Schrijfwedstrijd en droeg voor uit haar werk. “Na afloop werd ik benaderd door een uitgever met de vraag of ik al met het schrijven van boek bezig was.’’ 

Polderklei

In 2011 verscheen haar debuutroman 'Zo gaan we niet met elkaar om', dat een jaar later werd genomineerd voor de belangrijke Academie Debutantprijs en voor de Vrouw & Proza Debuutprijs 2010-2012. Haar tweede boek 'Gibraltar' verscheen in 2015 en nu is er dus haar derde roman 'Dit verdronken land'. Een grootse Hollandse roman over de mens en het polderlandschap. Een literaire vertaling van de boerendiscussies. Bij de bezoeken aan de boeren stond Jonkman letterlijk met haar laarzen in de polderklei en is zij de chroniqueur van het mooie Hollandse landschap, waar de stilte op elk moment van de dag voelbaar is. “Ik kijk uit op een geweldig mooi land, met in de verte de eeuwenoude stolpboerderij ‘Jona in de Walvisch.’ Het platteland is een inspirerende omgeving.’’

Fotograaf uit Langedijk

De man van Jonkman, Loek Buter, is fotograaf en heeft de foto op de voorkant van het boek gemaakt. "Loek is van oorsprong Langedijker en zijn ouders hadden vroeger een melkveebedrijf. Daar heb ik nog nuttige informatie van ontvangen wat ik voor het boek kon gebruiken.'' Het boek 'Dit verdronken land' ligt van 31 augustus in de boekwinkel. "Het zou eigenlijk al een half jaar geleden verschijnen, maar door pandemie lag alles stil.'' Jonkman is alweer begonnen met een volgend boek. Daar wil ze nog niet veel over kwijt, behalve dat ook daarin het platteland centraal zal staan.

'Dit verdronken land' van Renske Jonkman (uitgeverij Nijgh & Van Ditmar) is verkrijgbaar bij de bekende (online) boekhandels. ISBN 9789038804620. 

Afbeelding