Reflex
Een appje: ‘mam over tien minuten zijn we bij de finish’. Hoe kon ik dit vergeten. De laatste avond van de wandelvierdaagse en mijn taak om de kleinkinderen bij de eindstreep op te wachten met bloemen. Er was geen tijd meer om mijn hoofd te breken waarom ik dit vergeten was. In een reflex rukte ik de bloemen uit de vaas die op mijn tafel stonden. Maakte er vliegensvlug twee bosjes van. Lintjes bewaar ik altijd. Waarvoor? Nooit enig idee gehad, tot nu. De lintjes eromheen gestrikt. Elk bosje een andere kleur. De auto in. Met de adrenaline nog in mijn lijf stond ik ogenschijnlijk rustig én op tijd bij de finish.
Soms kan ik lang nadenken over wat ik moet of zou doen, maar als de nood aan de man is heb ik toch een reflex in huis waar ik tevreden over kan zijn. Helaas is dit niet altijd het geval. Zo mag ik graag tennissen. Lekker buiten, netje ertussen en maatje naast me, ja daar kan ik wel van genieten.
'Als de nood aan de man is heb ik een reflex in huis waarmee ik tevreden kan zijn'
Ook al doe ik mijn best, het komt toch regelmatig voor dat bij een onverwachte bal mijn reflex niet verder reikt dan bukken in plaats van stapje opzij en mijn racket tegen de bal. Het mag de pret niet drukken. Het is niet mijn werk maar ontspanning.
Nee, dan de EK-voetballers. Het is hun werk en de spanning is zowel binnen als buiten het voetbalveld bij tijd en wijle om te snijden. Nu staan er ook miljoenen op het spel en in het veld, dus de spanning is verklaarbaar. Bij mij loopt de spanning voor de EK voetbal slechts op ten aanzien van de poule waarin ik deelneem. Niet gehinderd door enige kennis had ik deze zo ingevuld. Slechts voetbalspelers van naam speelden voor mij een rol bij het invullen van de poule. Met Messi als sterspeler van 'Barcelona' (Freddie Mercury & Montserrat Caballé, 1988) is Spanje mijn kampioen. Morgen al weer de kwartfinales maar... ‘waar is Messi?’ schiet het als een reflex door mij heen.
Pieta van der Mark