Kim en Rosanne werken op de COVID-unit van Noordwest Ziekenhuis
ALKMAAR - De longafdeling van Noordwest Ziekenhuisgroep in Alkmaar is verdeeld over twee gangen. De ene gang is voor reguliere zorg, in de andere gang is een COVID-unit opgetuigd. Kim van Langen en Rosanne Lode werken vanaf dag één van de coronacrisis op beide afdelingen.
Een nieuw geplaatste muur met tentdoeken zorgt voor een veilige afscheiding tussen beide gangen. Het is belangrijk om de gewone longpatiënten te beschermen. Dat gaat nu goed; de specialisten in het ziekenhuis hebben inmiddels al bijna twee jaar ervaring met het ‘nieuwe’ virus. Tijdens de eerste golf bleven sommige longpatiënten met klachten rondlopen, omdat ze bang zijn juist in het ziekenhuis corona op te lopen. Rosanne: “Daar hoeven ze inmiddels echt niet meer bang voor te zijn.”
Eerste coronapatiënt
Rosanne werkte op de nacht dat de eerste coronapatiënt in Alkmaar werd opgenomen. Ze herinnert zich de schrikbarend snelle aanwezigheid van het virus: “Na de nacht met één coronapatiënt, had ik twee dagen vrij. Toen ik terugkwam lag de hele afdeling vol.” Ook nu is de afdeling weer vol. “Maar,” zegt Rosanne, “we zijn een stuk beter georganiseerd.” Dat neemt niet weg dat het hard werken is, met zware dagen. Kim: “De werkdruk kan wisselen per dag. We hebben 20 bedden op de COVID-unit. Als de afdeling vol ligt en er meerdere mensen aan de ademhalingsondersteuning liggen, dan werken we extra hard. We houden de patiënten met hoge zuurstofbehoefte nauwlettend in de gaten. De emoties van erg zieke patiënten en hun familieleden hebben natuurlijk een weerslag op ons.” De volgende dag kan het weer rustig zijn, niet altijd vanwege goede ontwikkelingen. Soms moeten patiënten verhuizen naar de IC-afdeling, omdat ze aan de beademing moeten. Ook gebeurt het dat patiënten op de afdeling van Kim en Rosanne hun laatste adem uitblazen.
Heftige momenten
“Elke dag hebben we een evaluatie, om de emotionele momenten te verwerken. We hebben daarvoor een geestelijke verzorger: Annerien. Het is fijn met haar te kunnen praten, als je iets heftigs hebt meegemaakt,” vertelt Rosanne. Wanneer een verpleegkundige een aantal zware werkdagen achter de rug heeft, wordt hij of zij daarna ingeroosterd op de reguliere zorg. Heftige momenten heeft ook Kim meegemaakt. “Het is erg verdrietig als iemand net een vader of moeder heeft verloren aan corona, en dan zelf bij ons wordt opgenomen met het virus. Hij kan dan niet naar de begrafenis, dat grijpt me aan. Dat is niet slechts één keer gebeurd, maar veel vaker.” Lichtpuntjes kan Kim gelukkig ook opnoemen: “Een man op onze afdeling lag al ruim een week aan de beademingsondersteuner. Dan wordt het gesprek gevoerd met de arts: gaan we hiermee door, heeft het nog zin? Maar deze man wilde zo graag! Uiteindelijk heeft hij vier weken doorgezet. En als een klein wonder is hij hersteld en heeft hij zelfs lopend het ziekenhuis verlaten. Hij hoefde niet eens te revalideren!”
Sterk team
In de afgelopen twee jaar hebben de artsen en verpleegkundigen op de corona-afdelingen van Noordwest Ziekenhuisgroep veel geleerd. De experts herkennen het ziektebeeld en zorgen voor vroegtijdige signalering. Ook kunnen de verpleegkundigen patiënten psychisch beter ondersteunen en is er minder angst. Gelukkig mag iedereen nu weer op bezoek. Hartverscheurend vonden de vrouwen het als iemand bij de ingang gescheiden werd van zijn geliefde. Dan werd er een tasje aangegeven, ‘succes hè' gemompeld, en hoorde je beiden snikken. Dat is niet meer zo. Toch blijven sommige dingen moeilijk. Kim: "Het is erg emotioneel als een patiënt naar de IC gaat. Je weet niet hoe het daarna zal verlopen, dus de laatste keer beeldbellen met het thuisfront hakt er wel in. Gelukkig zijn we als team heel sterk. En we staan nog. Daar ben ik trots op. Ondanks deze hectische tijden, hebben we als verpleegkundigen een heel mooi vak. We doen ons werk met liefde. En dat blijven we doen!”
