Leven in lockdown: Miris Reuver uit Limmen
LIMMEN - Miris Reuver (44) is werkzaam als Ambulant begeleider bij het Horizon College in Alkmaar, waar ze studenten en docenten ondersteunt en begeleidt op het gebied van Passend Onderwijs. Onze verslaggever Yvonne ten Bruggecate ging bij Reuver langs om te luisteren naar Reuvers ervaringen in tijden van lockdown.
Mijn man (deze term gebruik ik eigenlijk nooit, omdat ik het zo serieus vind klinken, ik zal hem vanaf nu dan ook gewoon Sander noemen) en ik zijn 26 jaar bij elkaar en 18 jaar getrouwd. Wij hebben een zoon van bijna 16 jaar en een dochter van 12 jaar oud. Verder hebben wij twee poezen, waarvan de één het heel gezellig lijkt te vinden dat er nu altijd iemand thuis is en de ander liever af en toe het huis voor zichzelf alleen heeft.
Hoe zag jouw leven er uit voor de lockdown?
Ik was toen nog woonachtig in Heiloo. Vlak voor de eerste lockdown hebben wij de sleutel gekregen van ons nieuwe huis in Limmen. Ik werkt 3 dagen in de week en dat deed ik voornamelijk op het Horizon College in Alkmaar, maar voor overleg ging ik ook naar Heerhugowaard, Hoorn of Purmerend.
Sander werkt in Amsterdam en die was altijd vroeg de deur uit om nog een plekje in de trein te kunnen bemachtigen. Het ochtendritueel en de verantwoordelijkheid om mezelf en de kinderen elke ochtend op tijd op plaats van bestemming te krijgen lag volledig in mijn handen. Aangezien de ochtend niet mijn beste moment van de dag is ervaarde ik dit regelmatig als een uitdaging.
Om voldoende energiek te blijven ging ik zo nu en dan naar de sportschool, wandelen of af en toe hardlopen. Ook genoten wij van theater, gezellige uitstapjes en ben ik een echte shopaholic.
En nu?
Vanaf de eerste lockdown werkt mijn man al thuis. Doordat ik met en voor kwetsbare jongeren werk, mag ik nu deels wel naar mijn werk. In de eerste lockdown heb ik volledig vanuit huis gewerkt. Om vitaal en blij te blijven ben ik heel veel gaan wandelen en proberen de kinderen zoveel mogelijk mee te nemen. Ook voetbalt Sander met onze dochter buiten op een veldje in de buurt als er geen tijd is voor een wandeling. Zo af en toe reserveren we een uurtje schaatsen op de ijsbaan wat een superleuk uitje is wat nog wel kan. Onze kinderen krijgen online les volgens hun gebruikelijke lesrooster. Onze dochter zit in de brugklas en onze zoon in 4 Havo. Beiden vinden het online onderwijs eigenlijk wel fijn. Onze dochter ervaart het als een luxe om rustig te kunnen opstarten in de ochtend en overdag lekker thuis te kunnen eten waar je trek in hebt en dit zelf te kunnen maken.
Onze zoon vindt het met name prettig om tijdens de lesuren al meer huiswerk te kunnen maken dan dat normaal op school lukt, dit scheelt hem tijd. Hij wil technische informatica gaan studeren en hij heeft in de eerste lockdown veel docenten kunnen helpen met het organiseren van het online onderwijs. Wel merk ik dat het heel belangrijk is dat er op welke manier dan ook voldoende contact is met leeftijdsgenootjes en dat ze voldoende in beweging zijn en dan natuurlijk bij voorkeur buiten. Ik ervaar het wel als uitdaging om ze ook daadwerkelijk in beweging te krijgen. Wanneer de kinderen te veel achter hun beeldscherm zitten en te veel binnen zijn merk ik dat ze minder prettig in contact worden, eigenlijk net als ikzelf.
Om toch een feestje te maken van mijn verjaardag heb ik voor mijn verjaardag naar al mijn vriendinnen een app-berichtje gestuurd met de vraag om een wandeldate met mij te plannen. Dit heeft super goed uitgepakt en ik geniet nu al bijna vier weken van heerlijke ontmoetingen tijdens deze wandelingen. Ik zorg voor wat lekkers te eten en te drinken om er echt elke keer weer een feestje van te maken.
Wat zijn voor jou de grootste uitdagingen?
Tijdens de eerste lockdown was ik in eerste instantie een beetje lamgeslagen. Mijn werk was in één klap van een super inspirerende job in een dynamische omgeving, veranderd in hele dagen achter de laptop studenten proberen te helpen hun routine 'in aangepaste vorm' weer op te pakken, te motiveren voor online lessen en schoolwerk. Ook kwamen er veel ondersteuningvragen bij die voortkomen uit de corona-maatregelen. Ik heb het idee dat de mentale weerslag die de maatregelen met zich meebrengen ernstig wordt onderschat. Voor mij is het hierbij een uitdaging om de studenten die ik begeleid zo goed mogelijk te helpen en zo nodig de juiste en mogelijke hulpverlening in te schakelen. Ik moet zeggen dat ik in mijn werk best gewend ben aan heftige situaties, maar dat ik het nu als zeer schrijnend ervaar dat er zoveel jonge mensen zijn waar zo weinig of helemaal niet naar omgekeken wordt. Dit terwijl lichte ondersteuning in de vorm van een luisterend oor, het helpen van het oppakken van een dagroutine en het samen kijken naar wat wel kan, een wereld van verschil kan maken.
Een andere uitdaging voor mij is het feit dat er altijd iemand thuis is. Ik ben heel graag bezig en heb daarnaast tijd alleen nodig om op te laden en om mijn creatieve brein weer te organiseren.
Wat zijn voor jou de pluspunten?
De rust die het geeft dat we niet elke ochtend allemaal de deur uit moeten en zelfs regelmatig wat kunnen uitslapen doordeweeks.
Het samen met zijn allen thuis zijn en gebruikmaken van de momenten die we gezamenlijk invulling kunnen geven.
Het waarderen van sociale contacten die er wel kunnen zijn.
Op welk terrein heeft de lockdown de grootste invloed?
Toch wel op werkgebied. Het online coachen en begeleiden van studenten is een uitdaging. Wanneer ik live met studenten werk is er heel veel mogelijk en zet ik verschillende tools en methodes in. Deze zijn niet allemaal online te gebruiken. Daarbij is het voor mij tijdens de begeleiding altijd van groot belang om achter de vraag onder de vraag te komen. Op die manier kan ik werkelijk het verschil maken door samen met de studenten aan de werkelijke ondersteuningsvraag te werken. Om deze vraag naar boven te halen maak ik met name ook gebruik van de non-verbale communicatie van de studenten nodig, deze is online niet geheel te lezen.
Heeft de lockdown invloed op hoe jij in het leven staat?
In de eerste lockdown wel. Ik kreeg minder zin in de dagen en minder zin om het beste uit elke dag te halen. Dit was niet bevorderlijk voor mijn mentale welzijn. Ook was ik minder in beweging wat de lichamelijke gezondheid ook niet ten goede kwam. Qua voeding streef ik een zeer gezonde leefstijl na. Dit is, door het vele thuis zijn, makkelijker te evenaren.
Tijdens de tweede lockdown heb ik het roer omgegooid en ben ik heel veel gaan wandelen en werk ik gelukkig weer een dag op school. Dit heeft een hele positieve uitwerking op mijn lichamelijke en mentale gezondheid en ik sta nu weer blij en positief in het leven.
Waar kijk je het meest naar uit?
Shoppen, ha ha.
Vooral datgene doen waar ik op dat moment behoefte aan heb en weer meer keuzemogelijkheden hierin te hebben. Ik heb als levensmotto Live like Pippi. Dit is voortgekomen uit een zoektocht naar mijzelf, na een lange periode van het gevoel te hebben gehad te moeten overleven, met als resultaat altijd mijzelf maar nuttig bezighouden. Ik heb veel gedaan aan persoonlijke ontwikkeling en hiermee een groot deel van mijn onbevangenheid teruggevonden. Het laatste kwartje is gevallen tijdens een sessie met een wandelcoach. Ik heb elk moment van iedere dag de keuze om het anders te doen. Ik kan elk moment kiezen voor datgene wat ik nodig heb en waar ik blij en gelukkig van word. Ik denkt dan ook regelmatig: ,, wat zou Pippi doen"
Wat wil je behouden als de lockdown periode voorbij is?
De rust en de ruimte in agenda's. Het werkelijk genieten van de contacten die er zijn. In de natuur genieten van de rust en ruimte.