Niet fijn
De media doen dagelijks verslag van allerlei gebeurtenissen die ons kunnen raken. Goed nieuws is doorgaans geen nieuws, en dus staan kranten, radio, tv en sociale media bol van het grote en kleine leed. Wat mij daarbij opvalt is dat het vooral de lokale en/of regionale pers is die berichten verspreidt over zoekgeraakte mensen, grote en kleine ongelukken, ontmantelde wietplantages of tegen de lamp gelopen boefjes. Prima natuurlijk. Je wilt immers weten wat er leeft in jouw eigen omgeving. Maar wat ik dan vaak (te vaak!) mis is het vervolg. Hoe liep het af? Welke straf is er opgelegd?
Onlangs was Purmerend in rep en roer toen er een meneer werd vermist. De man vertrok op een blauwe fiets en was gewoon om in het Purmerbos de hond uit te laten. Tientallen vrijwilligers hebben het bos uitgekamd. Zonder resultaat, aldus de media. Inmiddels zijn we een paar weken verder. Is de man nog steeds vermist of is ie gevonden? Dat zou ik wel willen weten.
Of over de xtc koerier, de eigenaar van de ontmantelde wietplantage. Zijn de criminelen ooit gepakt en veroordeeld en zo ja, tot welke straf?
Of neem die automobilist die op de vlucht sloeg nadat hij of zij een bromfietser aanreed. Heeft de zoektocht naar de dader nog iets opgeleverd? Een hoe is het nu met het slachtoffer?
De lezer blijft met al dit soort vragen achter. Dan hebben ze het bij Burgernet beter begrepen. Krijg je een melding op de app waarin wordt gevraagd uit te kijken naar een vermiste of gezochte persoon, dan krijg je standaard een eindbericht. Zo’n berichtje bevordert de nachtrust.
Het zal fijn zijn wanneer de media dat voorbeeld volgen. Gewoon een week later een update. Is de dader gevonden, is een verdachte veroordeeld of is de vermiste persoon nog altijd vermist? Nu is het een kwestie van gissen en da’s niet fijn.
Z. Lijner