Sneu
Wat een heerlijke winter was het! Het duurde niet lang, maar het was geweldig. Mooie sneeuw die ons landje in één nacht veranderde in een sprookjesland. En vervolgens de vorst die zorgde voor plaatjes uit vroeger tijden. Lachende gezichten, vrolijke stemmen. Corona leek opeens voor korte tijd verdreven.
Hier en daar zag je soms wel erg veel mensen bijeen geklonterd en de kratten bier die het ijs op werden gesjouwd namen gestaag toe, maar vooruit … het waren incidenten. Het was gewoonweg één groot feest voor jong en oud. Ook op de ijsbaan van Purmerend was het een gezellige boel. De mannen en vrouwen van de ijsclub hadden – samen met Koning Winter – een prachtige ijsvloer aangelegd. Er was een slim reserveringssysteem beschikbaar waardoor de club per tijdsblok steeds 100 mensen kon verwelkomen. De toeloop werd aldus in goede – coronaproof - banen geleid. Ik ben een paar keer gaan kijken. Anderen zien schaatsen is immers ook al genieten.
Ze hadden het goed voor elkaar. Schaatsen aantrekken op ruime afstand van elkaar, via rubbermatten de ijsvloer bereiken, schaatsen te huur, tsonge wat deden die mensen hun best om het iedereen naar de zin te maken. Je gunt zo'n club een superomzet bij de koek-en-zopie. De clubkas kan immers na al die jaren zonder ijs wel weer wat inkomsten gebruiken. Maar nee …helaas …. geen koek-en-zopie. Da's te coronagevoelig, vindt de gemeente. Waar in de omliggende plaatsen koek-en-zopie ‘to go' werd aangeboden, moest in Purmerend de schaatsliefhebber worden teleurgesteld. Geen warme chocola, geen koffie, geen snert of worst. Jammer. Het had het plaatje compleet gemaakt en de lach op het gezicht van de penningmeester van de ijsclub terug getoverd.
Een gemiste kans.