Raadsels
Nu de coronacrisis zo goed als bedwongen lijkt, wordt hier en daar de balans opgemaakt. Met angst en vrezen kijken bestuurders naar de toekomst. Hoe moeten de enorme uitgaven die gemaakt moesten worden vanwege de corona, worden terugverdiend?
Niet zo slecht
Wat blijkt? Het valt reuze mee. Neem nu Purmerend. Veel uitgaven hoefden niet te worden gedaan. De Purmaryn was gesloten en bespaarde daarmee ruim 6 ton. Minder zwemlesvergoeding, minder uitgaven voor sport en cultuur, kortom de crisis pakte helemaal nog niet zo slecht uit voor de gemeentelijke penningmeester.
Op landelijk niveau zien we ook al van die opmerkelijke taferelen. Tijdens de verkiezingscampagnes werden we overspoeld met onheil en sombere vooruitzichten. Hoe moest ons land uit de crisis komen? Inmiddels weten we dat de economie zich razendsnel herstelt en het beoogde herstelplan in een onderste bureaulade is verdwenen. Rutte, Kaag, Hoekstra, ze hebben helemaal geen haast meer. Hoe langer we voortmodderen, hoe beter de economie lijkt te draaien.
Cement tussen stenen
Moeten we dan maar net blijven doen alsof de coronacrisis voortduurt? Nee natuurlijk niet. Sport en cultuur zijn het cement tussen de stenen die men samenleving noemt. Die mogen wat kosten. De oude Grieken wisten het al: geef het volk brood en spelen. Veel is er sindsdien niet veranderd.
Dromen van warm land
We zijn inmiddels verlost van de mondkapjes, het kabinet is demissionair, regeren is opeens niet zo belangrijk meer, de economie raakt op eigen kracht zachtjesaan oververhit. Is dat logisch? Ik waag het te betwijfelen en droom ondertussen van een vakantie in een warm land.