Zwart
Nee, zo beloofde in mezelf, nee ik ga het er niet meer over hebben. Ik ben er helemaal klaar mee. Waarmee? Met die corona natuurlijk. Maar nu we opnieuw in een (soort van) lockdown terecht zijn gekomen en nu code zwart dreigt, kan ik het niet laten. Niet vanwege de nieuwe variant uit Zuid Afrika die de kop op steekt, maar louter vanwege die dreigende code zwart.
Er zijn inmiddels te veel mensen in mijn omgeving die al veel te lang wachten op een operatie. Hun aandoening mag dan wel niet levensbedreigend zijn, vervelend is het wel. Uitstel, achter aansluiten in de rij. Bedden moeten vrij blijven voor de coronapatiënt. En wie zijn dat dan, die coronapatiënten? Veelal ongevaccineerden.
Stel dat het code zwart wordt, dan moet er worden beoordeeld wie als eerste naar de ic kan
De kans dat ongevaccineerden in het ziekenhuis belanden is ongeveer 17 keer zo groot, aldus de voorzitter van de triagecommissie van het Erasmus MC. Mag ik effe vloeken? Zeventien keer zo groot! Maar er is hoop. Uit onderzoek is gebleken dat ongevaccineerden bij ziekenhuisopname een slechtere prognose hebben dan gevaccineerden. Stel nu dat die code zwart werkelijkheid wordt. Dan zullen de triagecommissies telkens moeten beoordelen welke patiënt wel en welke niet naar de ic kan. En ja, dan zullen de ongevaccineerden toch echt minder snel aan de beurt komen.
Eigen schuld
Heel vervelend, vooral voor degenen die om medische redenen niet gevaccineerd konden worden. Maar voor de virusontkenners, voor de wappies kan ik dan – en dat klinkt heel hard – niet anders zeggen dan: eigen schuld, dikke bult.