Onbekend talent
Met nog zo’n week of zes, zeven te gaan, wordt steeds duidelijker welke politieke bewegingen straks in de gemeenteraad hopen te komen. De gemeenteraad van Purmerend vertoont grote gelijkenis met onze Tweede Kamer der Staten Generaal. Eénmansfracties, afsplitsingen, zetelrovers, kortom veel, te veel kleine partijtjes die stuk-voor-stuk geen deuk in een pakje boter slaan.
In onze stad kennen we sinds de vorige verkiezingen de partij Gemeentebelangen Purmerend (GBP). Niet te verwarren met Leefbaar Purmerend, Hart voor Purmerend of de Partij voor een Socialer Purmerend. Vader en zoon Buskoop stapten zo’n 3,5 jaar geleden uit de SP, roofden de zetels en begonnen voor zichzelf. Pardon, voor de samenleving. Nu, aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen laten vader en zoon weten het voor gezien te houden. Zij zijn niet herkiesbaar. Je zou zo denken: einde GBP! Maar nee hoor, niks ervan. Er dienen zich alweer nieuwe gelukszoekers aan die gaan proberen een zetel in de nieuwe raad te bemachtigen. Natuurlijk, met de beste bedoelingen en iedereen mag gebruik maken van het actieve én passieve kiesrecht. Maar, tegelijkertijd rijst bij mij de vraag: zijn wij als samenleving gebaat bij gelukszoekers, bij raadsleden zonder ervaring of partijkader waarop teruggevallen kan worden? Wie het weet mag het zeggen. Wat ik wel weet is dat wij Purmerenders weinig heil hebben te verwachten van al die splinters in de raad. Het politieke landschap mag dan wel versnipperd zijn (een toppunt van democratie!), de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat versnippering doorgaans geen meerwaarde oplevert. Tenzij je een liefhebber bent van langdurige vergaderingen, mannetjesmakerij en/of zinloze vragenstellerij. Het is te laat om de kiesdrempel effe snel in te voeren, alhoewel die kiesdrempel op zichzelf zo gek nog niet is.