Alle handen ineen voor hospice Thuis van Leeghwater

Vervolg voorpagina

De beste locatie voor het hospice bevond zich in de Prins Mauritsstraat, waar destijds nog het oude Groene Kruis gebouw stond. Maar de voortgang verliep stroef en toen uiteindelijk de financiering van de bank wegviel leek het plan van tafel. Frits Dix: "Dat vond ik zo erg. Hoe op het laatste moment zo'n initiatief de grond in werd geboord. Dus ik zei: dan doe ik het. Door, op eigen risico, een pand te bouwen dat het hospice kon huren voor een mooie prijs. Dat had nog wel wat voeten in de aarde en ook het pand zelf was een punt van discussie. Uiteindelijk na heel veel haken en ogen stemde de gemeente in met het ontwerp.”

“Het gebouw was ook altijd wel het doel”, vervolgt hij. “Want het gebouw is uiteindelijk wat mensen bindt. Neem de huiskamer. Dat is de plek waar de vrijwilligers elkaar treffen, met elkaar praten en waar je een band creëert.”

Trots

Frits Janssen maakt het hele proces naar het uiteindelijk realiseren van het hospice van dichtbij mee en heeft zich er zelf, zeker als fondsenwerver, flink voor ingespannen. Van werken in het veld naar samenwerken in één huis was best een transitie voor de vrijwilligers. “Alle vrijwilligers die waren opgeleid hadden nog nooit met elkaar samengewerkt. Dus toen het huis af was moesten eerst alle neuzen nog dezelfde kant op. Opeens was er een organisatie waar je deel van uit maakte. Er was een keuken waar werd gekookt, een plek waar eten werd bewaard dat opeens een labeltje had, een koelkast met producten. Iemand moet dat bij houden, er waren regels om dat alles in goede banen te leiden. Maar dat is allemaal goed gekomen, alles heeft zich gevoegd en nu kunnen we heel trots zijn op wat hier staat. Ik ben blij dat ik daar een steentje aan mocht bijdragen. Ik heb dat altijd met veel plezier gedaan en dat doe ik nog steeds.”

Er zit een geweldig team

Frits Dix en zijn vrouw Solveig zijn nog altijd erg betrokken bij het hospice. Vijf jaar geleden gaven ze privé het interieur een flinke upgrade en creëerden er een warme, gezellige sfeer. Tijdens de coronacrisis, toen het hospice enige tijd de deuren moest sluiten werd de huur stilgelegd. "Voor een hospice is sponsoring altijd wat lastig. Het gaat natuurlijk over de dood, daar praat men liever niet over”, verklaart Frits Dix. "Uiteindelijk is het precies zo geworden als ik het in mijn hoofd had. Ook tijdens al die opstartperikelen. Daarom is dit 10-jarig jubileum zo mooi. Een hospice heeft gewoon een aanloopperiode nodig. Maar er zit een geweldig team, en het loopt nu allemaal als een tierelier.”

Volgende week maken we kennis met het hospice Thuis van Leeghwater anno 2021.