‘Ik ben zó blij dat ik hier zit’
NieuwsDoor Marcel van Stigt
OOSTZAAN – Oudere bewoners die een wakend oog houden op de woningen van jongere bewoners die buitenshuis aan het werk zijn, jongere bewoners die boodschappen doen voor oudere bewoners. Het sociale gevoel is tekenend voor het WOV-complex aan de Scholekster – officieel De Stormvogel. En dat al 25 jaar, want het jubileum is dit jaar een feit.
Weelderige planten, gezellige zitjes en vrolijke muziek. Als nieuwe bewoner voel je je meteen op je gemak als je het sfeervol ingerichte atrium van het 35 appartementen tellende complex voor het eerst betreedt. En anders zorgt huismeester Marianne van den Bosch wel voor een warm welkom. Met een vriendelijke kennismaking en een bijpassend fleurig boeketje.
Cement tussen de stenen
Wijlen Louis van het Padje gaf een kwart eeuw geleden als eerste huismeester de eerste aanzet en Marianne nam de rol na vijf jaar over. Zij is het cement tussen de stenen en zorgt voor verbinding tussen de bewoners – zolang ze daar tenminste behoefte aan hebben, want wie graag op zichzelf blijft wordt daarin gerespecteerd. En wie zich op een leuke manier met medebewoners wil onderhouden, krijgt daartoe alle gelegenheid.
‘De Stormvogel’
Myrna Meijer (52) heeft het allemaal meegemaakt. Zij woont er al vanaf het eerste jaar. “Het complex heette oorspronkelijk ‘De Triangel’, vanwege de vorm, maar omdat dit de vogelbuurt is, paste het niet. Als naam is toen gekozen voor ‘De Stormvogel’. Maar iedereen kent het als ‘het gebouw aan de Scholekster’.
Het is opgezet voor jongeren én vijfenvijftigplussers. Vooral alleenstaanden voelen zich hier veilig en beschermd. Er is hier namelijk veel sociale controle. Jongeren houden de ouderen in de gaten. Als de rolluiken omhoog zijn wordt er even gekeken of de bewoner op de bank zit. En tijdens hete zomers wordt even gevraagd of ze wel genoeg drinken.
Andersom houden ouderen jongeren in de gaten. Bijvoorbeeld als er bij hen een vreemde voor de deur staat terwijl ze buitenshuis werken. En ze nemen pakketjes aan.”
‘Warm bad’
Een zo’n oudere bewoonster – met haar zesennegentig jaren zelfs de oudste – is Rie Giesendanner. De geboren Amsterdamse kwam vier jaar geleden via Amstelveen in Oostzaan terecht. “Na vier maanden overleed helaas mijn man, nadat we zeventig jaar waren getrouwd. Ik mis hem nog steeds. Maar ik ben zó blij dat ik hier zit; het voelde hier meteen als een warm bad. Vooral vanwege de mensen om me heen.”
Zwaaien naar de overburen
De krasse en goedgemutste dame, die nog zelfstandig haar boodschappen doet, zelf met de Belbus naar de kapper gaat en geheel thuis is op het internet, houdt van de gezelligheid binnen het complex. Even zwaaien naar de overburen en meedoen aan activiteiten die er regelmatig worden gehouden.
Accordeonist
Zelfs tijdens de pandemie was het mogelijk te bewoners te vermaken. De indeling van het complex leent zich uitstekend voor aangepaste activiteiten binnen de coronaregels: tweemaal trad in het atrium een accordeonist op en vanaf de dubbele galerijen kon het allemaal goed en op veilige afstand worden gevolgd.
Nog geen jubileumviering
Van een jubileumviering is het helaas nog niet gekomen; daarvoor was de pandemie nog even te ingrijpend en zelfs nu de regels zijn versoepeld zit bij diverse bewoners de schrik nog in de benen. Er wordt nagedacht over een alternatief.