Gekkenhuis
Een vriend belandde op de gesloten afdeling van de GGZ: ‘Ik ben Jezus en kom de wereld redden.’ De vriend is normaal gesproken een stabiel mens. Je gezond verstand kun je zomaar verliezen.
Ik raakte het bijna kwijt toen een vriendin me mee vroeg naar de Amsterdam Lookout - v/h Shelltoren. We gingen met de spektakel-lift naar boven. Boven gillende schommelaars en uitzicht rondom. Op het loungedek stond een groot rood paard en dat snapte ik gewoon niet: hoezo paard? De vriendin klom er kierend op voor een selfie, ik brak mijn hoofd erover en werd misselijk van onmacht. Was het de kleur? Ik dacht aan het lange rode schilderij in het Stedelijk dat door de vermeende betekenisloosheid aan flarden werd gesneden - door een verwarde man. En ik dacht aan de rode lap en de dolle stier.
Later die dag liet ik mijn hond uit in het Noorderpark - daar waar het festival-terrein met horeca komt ten kosten van stadsnatuur. Op het grasveld zat een dude met een rode wollen muts helemaal alleen cool te wezen. Naast hem stond een speaker, maatje camping koelkast. Subwoofer’s keiharde bassen deden de vogels opschrikken, grassprieten trilden.
Het was warm. Mijn hoofd tolde en zijn muts werd een irritant rood zwaailicht. De luidde monotone bastonen trokken me een gekte in die de opeengestapelde vervreemding van die dag wou botvieren. Hoe zou de krantenkop geluid hebben als ik had toegegeven, ’Verwarde man gooit subwoofer-hipster het NoordHollands Kanaal in’?
Nieuw Noord is een waanzinnige uitdaging!
Simon de Boer