De weidse Wijdewormer
Ooit, in 1825, liep de Wijdewormer na een dijkdoorbraak helemaal onder. En dat terwijl het al zoveel moeite had gekost de hele boel droog te leggen. Nu hoef je niet meer te vrezen voor een dergelijke ramp. Zoolmate is er in ieder geval niet bang voor en betreedt de polder vol lentelust voor een prettige wandeling, deels over een sappige grasdijk.
Startpunt is Ristorante Mario, op de hoek Munnickdijk/Neckerstraat in Neck. Weggemoffeld in een bescheiden buurtschap, maar wel landelijk en zelfs internationaal vermaard. Grondlegger Mario Uva presteerde het om met een miniem aantal Italiaanse ingrediënten hoogstaande producten op tafel te zetten.
Het trok nogal de aandacht. Dat kwam tot uitdrukking in diverse wapenfeiten: het Diploma di Cucina Eccellente van de Accademia Italiana della Cucina, een Michelinster, het lidmaatschap van Registro Eccellenze Italiane, niet zomaar een clubje, en de benaming Marchio Ospitalità Italiana. Drie keer viel de kwalificatie Beste Italiaanse Restaurant van Nederland de uitbater ten deel.
Er vormde zich een aanzwellende stroom belangstellende fijnproevers en het werd dringen op de dijk. Spontaan langskomen was al snel onverstandig; alleen bij een vroegtijdige reservering had je de zekerheid daar aan te mogen schuiven.
De voltallige selectie van de Italiaanse topclub Juventus heeft daar ooit gegeten. Er stond een krachtmeting in Nederland op het programma en de voetballers plus staf aten daar hun pasta. Het baarde nogal wat opzien: een grote groep beroemde voetballers uit Italië, geland in Neck. Strak in een modern, lichtgrijs maatkostuum, in de ravenzwarte coupes scheidingen zo scherp als hun tackles in het veld. Allemaal een zwarte, moderne zonnebril op.
Lang vervlogen tijden. Ver voor het coronatijdperk ook. De deuren van Mario zijn nu stijf gesloten. Maar Zoolmate heeft niet de intentie om naar binnen te gaan; hier begint zijn wandeling.
De lente is aangebroken. Een bleek zonnetje staat aan de hemel en de vogeltjes fluiten als Zoolmate door het sluimerende Neck loopt en bij de Ringdijk rechtsaf slaat. Het pad is aangelegd langs de vaart, waar woonboten zijn geparkeerd. Links openbaart de Wijdewormer zich in volle glorie. Weids polderlandschap waar vogels zich helemaal thuis voelen.
Zoolmate stiefelt lekker door. Maar dan slaat de twijfel toe. Een blik op Google Maps leert dat deze dijk ergens in de binnenlanden stopt. Zomaar. Loopt dit dood? Zoolmate wandelt graag, maar heeft er een grondige hekel aan onverrichterzake terug te moeten. Een vriendelijke bewoonster die net haar hond uitlaat schiet te hulp. Nee, verzekert ze, het pad loopt niet dood. Het eindigt weliswaar bij een hek, maar daarna begint een grasdijk.
Blijer kun je Zoolmate nauwelijks krijgen. Lopen door puur natuur vindt hij het leukste van het leukste. Monter nadert hij het hek en klimt er overheen. De dijk strekt zich lang en breed voor hem uit. Dit is heerlijk wandelen. Struinend door het gras, zonnetje in de nek en een heerlijk briesje om de kalende kruin. Het kan hem niet lang genoeg duren.
Maar aan alles komt een eind. Het geldt voor alles in het leven en ook voor deze grasdijk. Net voorbij het gemaal staat Zoolmate voor de keuze: rechtsaf via een witte brug over de vaart en langs de andere kant weer terug? Of linksaf via de Oosterdwarsweg dieper de polder in? Het wordt het laatste.
Zoolmate maakt het blok netjes af en slaat linksaf de Noorderweg in, terug jaar Neck. Een fraaie weg met aan weerskanten bomen en boerderijen. In Neck neemt hij nog even een kijkje bij een bijzonder oorlogsmonument, gewijd aan verzetsstrijder Pieter Slooten.
De 26-jarige automonteur had zich verbonden aan de Stootgroep Purmerend, een onderdeel van de Binnenlandse Strijdkrachten-Strijdend Gedeelte. In de ochtend van 28 februari 1945 ging er iets vreselijk mis. Slooten had zich met nog negen leden van de groep verzameld in de boerderij waar ze hun acties bespraken en voorbereidden. Mogelijk door verraad vielen juist op dat moment Duitse soldaten binnen. De groep inclusief de eigenaar van de boerderij werden gearresteerd en later doorgeschoten. Slooten zal rond 4 en 5 mei ongetwijfeld weer worden gememoreerd.
Zoolmate laat het hierbij. Na een respectvol knikje loopt hij door en passeert opnieuw Ristorante Mario. Ook een monument.
