Rondje vanuit Ilpendam
Soms komt Zoolmate op een prettige manier op het verkeerde been te staan. De wandeling van Ilpendam naar Purmerend en weer terug die hij zich had voorgenomen leek hem niet zo heel spannend, ervan uitgaande dat hij weliswaar in een heerlijk zonnetje zou lopen maar wel uitsluitend over geasfalteerde fietspaden. Niks hoor. Een deel gaat over een grasdijk en zelfs door het Purmerbos, waar een aangename verrassing wachtte.
Zoolmate laat zijn auto achter in De Noord, in het oude centrum van Ilpendam, nabij het Burgemeester van Oorschotplantsoen. Een sfeervol, bomenrijk parkje, en meteen een mooie start van deze wandeling. Meteen al lonkt verderop een bankje op een rustig plekje aan het water. Heel aantrekkelijk. Maar om na een halve minuut al een pauze in te lassen… kom op, zeg!
Via een bruggetje loopt hij manmoedig, zonder ook maar één keer naar het bankje om te kijken, het park weer uit, en via een grotere brug laat hij ook Ilpendam achter zich. Linksaf gaat het, langs de Purmerringvaart richting Purmerend. Zoolmate maakt zich op voor drie kilometer lopen over een autoweg, omzoomd met fraaie bomen en zicht op veel groen, maar toch. De verrassing is groot als de weg naar rechts afbuigt en zich links een grasdijk vlak langs het water uitstrekt. Zoolmate wil jubelen en juichen, maar houdt zich nog even in. Het broedseizoen is immers begonnen, en aan het hekje kan zomaar een verbodsbordje hangen. En nu wil Zoolmate, als rechtgeaarde Amsterdammer, een rood verkeerslicht bij het oversteken nog wel eens negeren, maar broedende vogels storen… nee, echt niet.
Er hangt geen bordje en dat maakt de weg vrij. Zoolmate, het zonnetje in de rug en een fris windje om de kalende kruin, is meteen in zijn element. Vrolijk neuriënd loopt hij enkele honderden meters door het malse gras, genieten van de voorjaarsbloemen - vermoedelijk speenkruid - aan de rand die felgeel oplichten.
Het wordt nog leuker. Rechts bevindt zich de westkant van het Purmerbos. Het geoefende oog van Zoolmate ziet daar een pad met daarbij iets wat sterk op een informatiebord lijkt. Daar is een wandelpad! Nieuwsgierig en vrolijk opgelaten – er is een ontdekking aanstaande, zoiets voelt Zoolmate direct – daalt hij het trappetje af en loopt via een bruggetje over het pad.
Het is een informatiebord en het blijkt bij een moeras te staan, dat wordt beheerd, zo leert de informatie, door het IVN. Ach, het IVN. Na Ajax de mooiste club van Nederland. Een sympathieke organisatie die haar liefde voor de natuur wil delen met andere liefhebbers. Het IVN organiseert allerhande excursies en beheert natuurgebieden. Het moeras bestaat uit een nat rietland met drie poelen. Het IVN haalt bomen en struiken weg die wat al te onstuimig groeien en graven de poelen en sloten uit. Het is allemaal bedoeld om ruimte te scheppen en het leven voor de bewoners aldaar zo aangenaam mogelijk te maken.
Het is een bont gezelschap dat daar dankbaar van profiteert, zoals moerasvogels als de bruine kiekendief, de blauwborst en de waterral. Op het informatiebord presenteren zich nog meer dieren. De baardman klinkt nog wel bekend, maar de azuurjuffer? En de paardenbijter? Anders dan de naam doet vermoeden hebben paarden overigens niets van de paardenbijter te vrezen - integendeel zelfs. De paardenbijter is een libelle en die dankt zijn naam aan zijn gewoonte om op insecten te jagen die bij paarden rondhangen.
Zoomate loopt verder langs het moeras en blijft staan bij een bankje. En nu last hij wel een pauze in. Ja, mag het even? Even zitten en genieten van de zon en de rust, slechts onderbroken door het bedaarde getjilp van de moerasvogels.
Na een kwartier vervolgt hij zijn weg door een open stuk puur natuur. Links ligt een broedgebied, rechts een meer met diverse eilanden, waar vogels verblijven. Een waar vogelparadijs. Zoolmate klimt over twee hekjes en loopt via een ruiterpad richting Purmer-Zuid, waar de bewoners met korte broek en hier en daar een ontbloot bovenlijf in de achtertuin zitten. De lente lijkt echt begonnen. Na een ruime boog komt Zoolmate aan de andere kant van de Purmerringvaart terecht. Het Oudelandsdijkje leidt hem terug naar Ilpendam.
Op de omliggende weilanden grazen paarden. Met hun staart zwiepen ze hinderlijke insecten weg. Paardenbijters zouden nu meer dan welkom zijn.
