Puzzelen
AlgemeenIk woonde een tijd in New York, op de Lower East Side dichtbij de Williamburg Bridge die naar Brooklyn voert - mijn favoriete avondwandeling toen. Maar meestal bleef ik in de buurt of hing ik rond in de wasserette van Annie die bij kennismaking mededeelde dat ze van blueberry muffins hield. Bracht ik ze mee dan maakte ze koffie en nam even pauze.
Annie’s wasserette was als een huiskamer, ik ontmoette veel buurtbewoners. Sommige waren ‘Rent Poor’ en hadden daarom meerdere banen: dag en nacht werken bracht net genoeg binnen voor de huur. Voor eten, of de was, bleef weinig over. Waren de kleren nog klam maar de droogtijd verstreken dan stopte Annie ze vaak een muntje toe. Ik volgde haar goedheid en nodigde hun natte kleren dikwijls uit voor een droogrondje in mijn halfgevulde eenmanstrommel.
Door torenhoge vastgoedprijzen werd hun bestaan een continue puzzel om rond te komen - met soms een avond geen eten omdat er in de vuilnisbakken niets fatsoenlijks te vinden was. En altijd bang om ziek te worden, bang om het niet vol te houden, bang om de huur niet te kunnen betalen.
Vandaag puzzelt ons stadsdeelbestuur weer verder over de groei van Noord. Ondertussen krijgt Manhattan aan het IJ langzaam vorm. Appartementen doen nu al tussen de 1200 en de 2200 euro huur per maand. Ik ben benieuwd hoe in 2050 Amsterdammers hun ‘Rent Poor’* noemen. Ik hoop maar dat er in de plinten van de wolkenkrabbers voldoende ruimte komt voor voedselbanken. Het veenweidelandschap bleef behouden, de leefbaarheid niet.
Simon de Boer
*Voor slechts 40% van de 60.000 nieuwe Noordelingen wordt sociale huisvesting gebouwd terwijl het aantal laagbetaalde banen zonder zekerheid juist toeneemt.