Op weg naar Noordbemster.
Op weg naar Noordbemster. (Foto: Ingrid Cortissos)

Frisse doorlopers

Het was een topweekend in een fantastische wintersfeer. Zon, staalblauwe hemel, frisse oostenwind. En… bevroren sloten en meren. Ideaal voor schaatsliefhebbers. Maar ook voor wandelfanaten, zoals Zoolmate en zijn vriendin. Na de zomerserie nu een winteraflevering met een wandelavontuur vanuit Oudendijk, over besneeuwde dijken en voetpaden rond de Beemster Uitwatering. IJzig, maar hartverwarmend.

Tja, schaatsen. Zoolmate heeft het in zijn jeugd, toen het standaard vanaf november al stevig begon te winteren, geprobeerd. Zijn moeder had een slaapkamer vrij gemaakt en een plastic zeil op de vloer gelegd, strak getrokken en op de hoeken verzwaard met planten of stapels boeken.

Het werd geen succes. De ondergrond voldeed als oefenterrein, dat zeker, maar dat gold niet voor de Friese doorlopers die Zoolmate en zijn twee broers kregen ondergebonden. De touwtjes lieten constant los en dan draaiden de ijzers onherroepelijk een kwartslag naar links of rechts. Sowieso zwikte Zoolmate bij de minste beweging door zijn enkels.

Moeders gaf niet op en nam haar zoons mee naar een van de bevroren sloten. Daar woedde een massaal en ongebreideld schaatsplezier. Maar niet bij Zoolmate. Al zijn concentratie had hij nodig om op de been te blijven. Dat lukte niet. En na een huiveringwekkende spagaat die zijn liezen deed piepen en kraken hield hij het voor gezien.

Pas later, véél later, waagde Zoolmate zich weer eens op het ijs. Hij liet zich van zijn meest sportieve kant zien door zonder mokken en tegenstribbelen deel te nemen aan een bedrijfsuitje, dat zich zou afspelen op de Jaap Edenbaan. IJshockeyschaatsen zouden hem er doorheen slepen. Deze aansporing werd gebruikt om hem over de streep te trekken.

Het werd opnieuw geen succes. Na de derde smakker op het ijs voerden twee vrouwelijke collega’s, die elk een gebutste arm namen, hem voorzichtig naar de kant. Bij dit avontuur heeft hij het gelaten.

Het tafereel in Oudendijk, waar de auto voor drie uur op de parkeerplaats van de kerk blijft staan, ziet Zoolmate toch met gemengde gevoelens aan. Zoveel schaatsplezier op de Beemster Uitwatering, onder een staalblauwe hemel en uitbundig schijnende zon. Had hij vroeger niet een béétje moeten doorzetten? Dan had hij nu ook over het ijs gezwierd.

Maar nee, het heeft niet zo mogen zijn. Zoolmate haalt zijn schouders op en begeeft zich met zijn soulmate op pad. Wandelen is hun grote liefhebberij. Frisse doorlopers zijn het.

De vrolijke, uitgelaten stemmen vervagen zodra ze richting Noordbeemster lopen. Over de Noorddijk gaat het, met zowel zonnestralen als ijsvlagen in het gezicht. Het is hier heerlijk wandelen, een paar kilometer lang.

De dijk kromt zich naar links, richting Beets. Een dorpje dat, in de herinnering van Zoolmate, bij hevige regenval nog wel eens wil onderlopen en daarmee in het verleden al een paar keer de landelijke pers heeft gehaald. Zandzakken vóór de deur!

Maar dan wacht een dilemma. Een kruising. Links of rechts? Het wordt links: via de Zomerdijk langs de andere kant van de vaart terug naar Oudendijk. Schaatsers glijden voorbij, solo of in een groepje.

Voor vogels zijn het barre tijden. Twee eenden hebben te lang gewacht om naar de kant te lopen en een beschut plekje te zoeken. Keihard bevroren liggen ze op hun rug, midden op het ijs; bijna verwrongen tot één ijsklomp. Een triest gezicht.

Hierbij stil blijven staan heeft geen zin. Doorlopen. Oudendijk komt weer in beeld. Daar is het nu gezellig druk geworden. Koek en zopie voor de deur van café Les Deux Ponts, kringetjes draaien op het ijs, klapstoeltjes en thermosflessen langs de kant. Nou, het is iedereen gegund.

Thuis toch nog maar even op de kaart gekeken. Was linksaf slaan bij Beets echt de beste keuze? Was rechtsaf niet beter? De vertwijfeling slaat toe. Het antwoord stelt Zoolmate gerust. De route naar rechts leidt naar de Grote Waterling, een brede vaart, die uitsluitend met een trekpontje kan worden overmeesterd. Een trekpontje! Door stijf bevroren water! Lopen zou de enige optie zijn.

Maar ook zonder schaatsen had Zoolmate daar vrijwel zeker een doodsmak gemaakt.


Zoolmate

Via Beets terug naar Oudendijk.