Hoe moet ik dat met elkaar rijmen?
In de rubriek ‘Mag ik even?!’ krijgen lezers van het Noord-Amsterdams Nieuwsblad de kans om hun ervaringen te delen. De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden brieven te redigeren of in te korten. Een brief betekent niet dat de redactie de inhoud onderschrijft.
In het Noord-Amsterdams Nieuwsblad van 10 maart op de voorpagina twee opmerkelijke berichten die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben: één over verzet tegen de plaatsing van windmolens en één over het landelijk klimaatalarm. Allereerst een breed uitgemeten, allesbehalve onpartijdig verhaal over vier kolommen van Tom Tossijn over een demonstratie op het Museumplein. Daar kwamen boze burgers in verzet tegen de plaatsing van windturbines in verschillende delen van Amsterdam. De schrijver heeft ruime aandacht voor (en kennelijk instemming met) VVD-ers in onze stadsdeelcommissie. Zij bepleiten daar om alle opties voor het plaatsen van windturbines in (de wijde omtrek van) Amsterdam-Noord BIJ VOORBAAT door het riool te spoelen.
Pal daarnaast wordt in een bescheiden eenkoloms-verhaaltje melding gemaakt van de noodklok die op diverse plaatsen in ons land wordt geluid in het kader van het landelijk klimaatalarm van afgelopen zondag. Duidelijker dan dit kon de ernst van de huidige klimaatcrisis niet worden gesymboliseerd. Het illustreert hoe verschillend er in Amsterdam wordt gedacht over de ernst en urgentie van deze crisis. We moeten echt heel snel effectieve, soms drastische en impopulaire maatregelen nemen om de opwarming van de aarde tot 1,5 graden te beperken. Maar van die urgentie lijken velen zich nauwelijks bewust. Het is wat dat betreft niet vijf voor twaalf, niet één voor twaalf, maar OVER TWAALVEN!
In het kader van landelijke afspraken moet ook de gemeente Amsterdam zoekplaatsen aanwijzen om de noodzakelijke duurzame energiebronnen te benutten, zoals windmolens en zonnepanelen. Veel andere opties zijn er nu nog niet. Helaas. Maar van de boze burgers mogen overal windmolens en zonneparken komen, maar niet in onze achtertuin. Maar we willen wel allemaal de komende jaren steeds meer stroom gebruiken, onder andere voor het snelste internet, zodat we veel filmpjes kunnen bekijken en alles in de cloud kunnen opslaan (waarvoor heel veel datacenters nodig zijn!); bovendien moeten we straks allemaal in elektrische auto’s rijden; en ondertussen ook nog even 'van het gas af'.
Ga d'r maar aan staan. Dat men zich zorgen maakt over de komst van megagrote windturbines in ons dierbare Waterland, begrijp ik. Dat doe ik ook. Maar ik maak me nog veel grotere zorgen over het trage tempo waarin Nederland zijn bijdrage levert aan oplossingen voor de dreigende klimaatcatastrofe. En al helemaal over het bij voorbaat afwijzen van alle opties die wel aan die oplossing kunnen bijdragen. Daarom mijn oproep aan de bezorgde burgers (én VVD-ers in onze bestuurscommissie): als je ergens tegen bent, kom dan met constructieve voorstellen waarmee je de transitie naar een duurzame wereld wel een stap dichterbij brengt. Anders twijfel ik aan je geloofwaardigheid.
Arnoud Boerwinkel