'Ik vroeg me altijd af: wie zijn toch die mensen die besmet zijn?'
REGIO - Irina Hoffer (53) heeft corona gehad. Zij doet graag haar verhaal. Om te laten zien dat je je er niet voor hoeft te schamen. "Ik ben in de slaapkamer gaan zitten, met de deur dicht en dan wacht je af wat er gaat gebeuren. Word ik erg ziek? Heb ik ergens last van?"
Schaamte: 'Je durft er haast niet voor uit te komen dat je ziek bent'
Irina: “Een aantal dagen voor kerst begon ik me wat koortsig te voelen, rillerig. We zijn als gezin best wel voorzichtig, hebben niet veel mensen over de vloer en wonen in een nieuw huis met goede ventilatie. Ik dacht eerst aan een griepje. Na een pittige nacht voelde ik me de volgende dag echt niet lekker.” Na een sneltest kwam binnen tien minuten de uitslag: corona. “Dan denk je meteen: Wat nu? Ik ben besmettelijk! Mijn man was negatief. Dat is dan ook weer zo wat. Ik ging in de slaapkamer zitten, met de deur dicht. En dan wacht je af wat er gaat gebeuren. Word ik erg ziek? Heb ik ergens last van? Drie dagen heb ik heel erg moe in bed gelegen, terwijl eten en thee voor de deur werden gezet. Met een mondkapje op ging ik naar de wc en douchen. Hoe minder de ruimte door mij besmet wordt, hoe beter. Ik wilde natuurlijk niet de rest van mijn gezin besmetten.”
Ver-van-mijn-bed-show
Het maakt je wat schizofreen. Je voelt je niet doodziek, maar er is wel de angst om anderen niet te besmetten. En hoe zit dat nou: wanneer wordt het gevaarlijk?, vroeg ze zich af. “Mijn man en ik zijn begin vijftig en kerngezond. Maar je weet niet wat je te wachten staat. Er zijn ook vijftig-jarigen die aan de beademing liggen. Af en toe had ik meer moeite om door te ademen. Dan moet je rustig blijven en analyseren of dat ook beademingsproblemen zijn. Je bent angstig, extra alert ook. Je weet niet wat het met jou gaat doen.”
In het ziekenhuis belanden was voor haar het doembeeld. “Dan wordt het toch wel heel eng. Ik had mijn telefoon bij me voor als het erger zou worden, dat was het contact met de buitenwereld.” Na vijf dagen werd haar man ziek. Ook corona: “Voor mij een opluchting, want ik mocht de slaapkamer uit.” Maar haar man werd wel erg ziek. “Frank heeft dagenlang met hoge koorts in bed gelegen. Hij hoestte zich ongans, het klonk alsof het uit zijn tenen kwam, alsof ’ie de longen uit z’n lijf hoestte. Ik was ook onzeker of we wel of geen arts mochten raadplegen. Dat mag wel als je benauwd bent, maar ja wat is benauwd? Je bent vooral bang dat je je partner verliest.” De vraag hoe ze aan corona kwam en de periode van besmet zijn, zonder te weten dat je corona hebt, houdt haar erg bezig. “Het kan zomaar iemand zijn die in de supermarkt langsloopt en het niet weet van zichzelf. Het ergste vond ik nog wel dat ik iemand moest bellen om te zeggen: ik heb corona. Iemand die werkt met kwetsbare mensen.”
Zonder het te weten kun je anderen besmetten
Vrienden zijn huiverig
Ook vrienden worden huiverig. “Weken later, corona- en klachtenvrij, wilde ik wandelen met iemand. Diegene zegt: laten we maar even wachten en het zekere voor het onzekere nemen. Ik snap wel dat mensen zich schamen dat ze corona hebben. Je durft er haast niet voor uit te komen dat je ziek bent. Mensen zijn echt wel huiverig om daarna weer langs te komen.” Het gezin - ook zoon Borre (16) heeft corona gehad - is er goed doorheen gekomen. Dochter Yana (19) is niet ziek geweest. "Zij woonde tijdelijk bij haar vriend.” Tijdens de thuisquarantaine liepen de gemoederen soms hoog op. "Je zit constant op elkaars lip, we vinden elkaar lief, maar de prikkelbaarheid naar elkaar toe was wel een dingetje.” Corona is geen ver-van-mijn-bed-show meer. "Je leest altijd die dagelijkse getallen. Ik vroeg me altijd af: wie zijn toch die mensen die besmet zijn? Nou, dat weet ik nu.”