Schilder Ina Groot: 'Mijn auto is mijn rijdende atelier'
WESTFRIESLAND - Haar auto is haar rijdende atelier waarmee ze Westfriesland afzoekt naar schilderachtige, rustige plekjes. Eerst ontdekte ze het dijklandschap langs het IJsselmeer. Omdat het landschap in een rap temp verandert, legt Ina Groot zich alweer heel wat jaren toe op het vastleggen van oude boerenplaatsen die her en der nog te vinden zijn. Ze legt de schoonheid van het verval vast. Kleurige vlakken in olieverf.
Vergane glorie van Westfriesland vastgelegd
De vergane glorie van Westfriesland legt ze vast: boerderijen, oude landbouwmachines, kapbergen en silo’s, autobanden, karren, rollen prikkeldraad en vervallen hekken en hokken. Ina: “Het is iets wat aan het verdwijnen is, het boerenleven. Ik vind het mooi om dat vast te leggen. Toen ik voor het eerst bij de boerderij van Piet Mol in Hem kwam, was dat voor mij een eldorado. Ik zou de dag daarna op vakantie gaan, maar daar had ik helemaal geen zin meer in.”
Oude boerenleven
Zoals een ander van een brocantewinkel smult, smult Ina van een erf vol restanten van het vroegere boerenleven. “De boeren zelf snappen niet wat ik er leuk aan vind. Die vinden het eerder oude rotzooi, voor mij is het een snoepwinkel. Als ik een oude boerderij zie, dan wil ik het vastleggen. Noem het een ode aan het leven dat er was. Een nieuwe boerderij vind ik niks aan. Dat vervallen trekt mij, het laat geschiedenis zien. Het leven is er overheen gegaan. ”
Tekenen en schilderen doet Ina Groot, geboren in 1951 in Grootebroek en wonend in Enkhuizen, al van jongs af aan. “Vroeger zeiden ze nogal eens: jij mag mijn hek of garagedeur wel schilderen. Heel irritant. Op de lagere school won ik een keer een prijs met het tekenen en ontwerpen van een nieuw dorpshuis. Mijn vader was zó trots op me, die heeft meteen schildermaterialen voor me gekocht. Het was bijzonder dat hij mijn tekenen serieus nam. Dat was voor mij wel een stimulans.”
Buiten schilderen
Op haar zeventiende sloot ze zich aan bij tekengenootschap Debutade in Hoorn. Ook toen al ging ze naar buiten: “Ik herinner me dat ik een pasteltekening maakte van een dijkje.” Ze volgde de opleiding MO Tekenen aan de Amsterdamse Academie voor Beeldende Vorming. Na haar opleiding legde zij zich aanvankelijk toe op de juiste weergave van diverse onderwerpen zoals bloemen, schoenen, stadsgezichten.
Ina: “Buiten schilderen doe ik het liefste. En het moet kapot zijn”, voegt ze er half lachend, half serieus aan toe. Van een foto schilderen doe ik niet, daar zit geen sfeer in. Het licht is dan steeds hetzelfde. Buiten zie je alles veranderen. De kleuren, de schaduwpartijen. Ik hoor de vogeltjes fluiten. Mijn schilderijen worden er doorleefder van.”
Gastvrij
Van een voormalige boerenplaats in Wijdenes heeft ze wel 40 werkstukken vervaardigd. “Ik rij veel rond en probeer eens een erf. Ik stel me voor en vraag of ik er mag zitten. Neem wat werk mee, geef een kaartje. Mij is opgevallen dat boeren over he algemeen heel gastvrij zijn. Ze vinden het nooit een probleem als ik kom en ga zitten. Als ik in de weg zit, vinden ze wel een oplossing. Ze komen eens kijken, brengen koffie. Soms zelfs taart. Een doodenkele keer vinden ze het niet zo leuk, dan schamen ze zich.”
Fijn schilderen kan ze wel, maar dat trekt minder. Liever schildert ze met losse toets. "Dat suggestieve vind ik spannender. Dat je goed moet kijken: wat zie ik? Ik werk met een grove, platte penseelstreek. Met lagen over elkaar. Elke streek moet een functie hebben, vind ik. Ik blijf wel bij de werkelijkheid, ik ga er niets bij verzinnen.” Ina hoopt de schilderijen van de boerenerven in de toekomst te kunnen exposeren op een geschikte locatie.
Verrassend Verschillend
Samen met collega-kunstenaars uit Enkhuizen exposeert Ina in de Westerkerk in Enkhuizen. De expositie Verrassend Verschillend is tot eind augustus van dinsdag tot en met zondag elke middag te bezichtigen. De toegang is gratis.
