Winterhanden
In een artikel in de plaatselijke krant kom ik de naam ‘periniones’ tegen vanwege de coronaprik. In gewoon Nederlands is dit de benaming voor winterhanden of -voeten.
Voor de klachten van winterhanden of -voeten is er geen goed geneesmiddel voorhanden, uitsluitend alleen huismiddeltjes.
Ik verzamel al jaren diverse middeltjes door deze op te schrijven en indien nodig te gebruiken.
Ook voor deze ongemakken, de winterhanden, want men gaat er tenslotte niet dood aan, het is veelal een tijdelijk kwaaltje. Hiervoor heb ik een zogenaamd ‘uienplantje’. Het is geen echte ui, het ruikt ook anders, alleen het zaad lijkt er op. Een hele oude plant en als jochie zag ik deze op de Lagedijk in Wervershoof bij Hoogland voor het raam staan. Jaren later heb ik daar een paar zaden en plantjes van gekregen. De Latijnse naam is Orinithogalum cadatum oftewel de Australische uienplant. Overigens ontdekt in Zuid-Afrika door de Engelsman Masson in 1774.
De plant is giftig voor het vee en wie er gevoelig voor is, krijgt er dermatitus van, ook bekend als tulpenhanden. Dit is een soort ontsteking van de huid; dat gaat scheuren en wordt rood, net zoiets als cementhanden. Wie er last van heeft gehad, weet dat het verder onschuldig is en wat te doen: niet meer aankomen! Het bladersap geeft deze helende kracht en de plant mag niet in bloei komen anders verliest hij zijn geneeskrachtige werking. Goed, de bladeren van de uienplant zijn dus een probaat middel om redelijk van de factoren, zoals jeuk en rode huid af te komen. Nu heb ik een aantal bolletjes en een paar plantjes in de aanbieding, alleen voor de echte liefhebber.
Reacties naar Peter Koomen: peter.koomen300@gmail.com.