'Alles kan; neem afscheid met je hart'
REGIO - Een uitvaart in coronatijd is al bijzonder genoeg: er mag maar een beperkt aantal personen aanwezig zijn bij de afscheidsplechtigheid, de mensen die er zijn mogen de nabestaanden niet knuffelen of de hand schudden en 'koffie met cake' gaat op anderhalve meter afstand. Toch is ondanks deze restricties nog veel ruimte om de uitvaart zo persoonlijk en bijzonder te maken als de overledene en nabestaanden wensen.
"Corona heeft ook veel goeds gebracht. Uitvaarten van nu zijn heel persoonlijk en intiem doordat er maar weinig mensen bij kunnen zijn", aldus Gijsje Teunissen, oprichter van Charon Uitvaartbegeleiding. "Het past ook erg bij mijn motto: De uitvaart teruggeven aan de mensen. Ik hoor nu vaak dat men de rust van met een kleine groep op de begraafplaats staan heel fijn vindt. Geen afleiding, geen zorgen over of alle mensen wel een plek hebben, geen zenuwen over de speech voor een zaal vol belangstellenden. Juist in een kleine groep afscheid nemen brengt rust."
Goede start rouwverwerking
Dit was toen ze begon, in 2004, nog niet gebruikelijk, er kon toen meer niet dan wel. "Mijn gedachte over uitvaarten werd omarmd door de families die ik begeleidde en ik ben nog steeds ervan overtuigd dat alles wat je zelf doet, jou helpt bij de verwerking van een groot verlies en een goede start is van de rouwverwerking."
Kleinkinderen
Als voorbeeld noemt ze de uitvaart van een oma met zo'n twintig kleinkinderen, variërend in de leeftijd van vijf tot twintig jaar. "Na de grote uitvaartdienst in de kerk, 'moest' er ook nog iets worden bedacht voor in het crematorium. Ik stelde voor om dit - onder mijn begeleiding - volledig aan de kleinkinderen over te laten. De volwassenen hebben het losgelaten en het werd een prachtige uitvaart! Terwijl de kleinsten tekeningen maakten en bellen blazend afscheid namen van oma, waren de grotere kleinkinderen verantwoordelijk voor het programmaboekje van de dienst, de muziek en de speeches. "We bespraken alles buiten zittend op het gras, waarbij alle wensen van de kleinkinderen besproken werden. En zo werd het heel persoonlijk. De kleintjes zaten tijdens de dienst op een kleed te knutselen en legden iets bij oma in de kist. Ik zat aan de zijlijn en was onder de indruk van de samenwerking tussen de kinderen en de rust die de dienst uitstraalde. Terwijl iedereen 'Mijn oma, mijn oma' (in plaats van 'Mijn opa, mijn opa') zong, werd uiteindelijk definitief afscheid genomen van oma. Prachtig..."
Een andere bijzondere uitvaart is die van een moeder wiens volwassen kinderen allemaal 'doeners' waren en een uitvaart geheel in stijl in de tuin van moeders verzorgden. "Eén zoon was timmerman en heeft de baar getimmerd. Een andere zoon die hovenier was heeft het deksel gemaakt van gevlochten takken. En de creatieve dochter heeft van haar moeders kleding een doek genaaid voor in de kist. En de taart? Die werd volgens moeders eigen recept gebakken door een schoondochter en de koffie kwam uit moeders koffiepot. Het werd het een hele intieme, bijna gezellige uitvaart."
Een bijzondere uitvaart is een uitvaart die volledig past bij de overledenen en bij de nabestaanden. "Alles kan, niets is gek. Neem afscheid met je hart."