Vuur van de liefde
Ze zitten hand in hand. Allebei een kopje koffie voor hun neus. Ernaast een half biscuitje, geduldig wachtend op het tweede bakkie. Boerenbontservies op de picknicktafel.
Ik zit op de picknicktafel naast hen, voor ons kabbelt de sloot. Onlangs heb ik deze plek ontdekt, het ligt precies halverwege mijn nieuwe wandelroute. Voor het oude stel naast me is het eigenlijk hun voortuin, het grenst namelijk aan hun aanleunwoning.
Aan de overkant van het water staat een kerkje, ernaast karakteristieke huizen van vroeger. Schilderachtig plekje. De vrouw schenkt het tweede kopje in. Als ik vraag hoe ze elkaar ontmoet hebben, bloost de vrouw licht. Een jaar of zestig geleden zaten ze samen op dansles. Na de les vrij dansen. Tussen het dansen door dronken ze een biertje. Langzaam werden ze wat losser in de heupen. Achterop de brommer. Zoenen achter de kastanjeboom. Vaker zoenen achter de kastanjeboom. Verkering. Trouwen. Kinderen.
Terwijl ze hun levensverhaal vertelt, kijkt ze me aan met een trotse, tevreden blik. De man doopt zijn halve biscuitje in zijn koffie en legt zijn arm haar schouder. Hij vertelt dat hij altijd boerenknecht is geweest. Koeien melken. Kool snijden. Aardappels rooien. Lange dagen. Hard werken. Thuis was er altijd de warmte, het gezin en de liefde. Hij kijkt naar de vroege lentezon. In zijn ogen brandt het vuur. In de sloot zwemmen twee eenden voorbij. Een mannetje en een vrouwtje. Ze gaan in het zonnetje liggen en slobberen wat water en kroos uit de sloot.
Het stel naast me geniet van het tafereel. Deze tijd komen ze samen wel door. Net als de eenden, liggend in de zon, met een drankje en een hapje. Gelukkig kunnen ze altijd rekenen op dat heilige vuur. Het vuur van de liefde.