De Wrekers (Avengers)
Een Britse tv-serie – in de tweede helft van de zestiger jaren uitgezonden en waar je misschien wel voor thuis bleef. Geheim agent John Steed en zijn vrouwelijke partner mrs. Emma Peel liggen vast nog wel ergens opgeslagen in het geheugen van de jeugdige tv-kijker van toen. Voor vele liefhebbers van dergelijke series was de spanning soms te snijden en sleet het puntje van de stoel sneller dan de rest van de zitting. Ach, die jaren zestig, toen je nog met een snottebel en zonder test naar John en Emma kon kijken. Het ligt ver… ver achter mij.
Zo, de pakjesavond van Sinterklaas is voorbij. De gedichten werden goed ontvangen, evenals de bijbehorende cadeautjes. Mijn kleinkinderen waren immens verrast toen zij, op stevig aandringen van de mama en de papa, op zolder gingen kijken en daar een geopend raam zagen maar vooral veel pakjes vonden – die Sinterklaas en zijn niet geschminkte Piet toch. Alleen die gezichten al, van die kleinkinderen dan. Zo onbevangen. Niets in de gaten hebbende. De cadeautjes gaan allemaal naar beneden. De mama en de papa, oma’s en opa’s, kleinkinderen: allemaal in blijde verwachting van een pakje. De oudste van de twee kan al goed lezen. Dat komt mooi uit, zo komt het pakje in goede handen terecht. Hij had al vrij snel een toren gemaakt van pakjes waar alleen zijn naam op stond. Als je boven op de toren zou kunnen staan, moest je bukken om niet tegen het plafond te komen. Het zegt veel over de goedgevigheid van de aloude heiligman. Mijn kleindochter had geen bouwwerk nodig om de hoeveelheid te overzien. Die was al blij met de viltstiften. Ik gaf wat tips om de muren van een nieuwe kleur te voorzien, maar mijn dochter zei: ‘Opa toch…’ Later zat ik met mijn kleinzoon een poppetje in elkaar te zetten. Eigenlijk twee poppetjes - van verschillende kleuren. Het bleken de Marvel Avengers te zijn. Zo zat ik weer in de zestiger jaren, alhoewel de poppetjes niets weg hadden van "De Wrekers” van toen. Een cadeautje…