"De andere kinderen weten hoe het voelt"
Vervolg van de voorpagina
"Dat vind ik soms wel lastig om te zeggen in de groep, dat ik verdrietig ben. Maar je kunt elkaar ook helpen. Ik heb namelijk tegen mijn buurmeisje gezegd dat ze ook bij de groep kan komen omdat haar moeder ook kanker heeft.”
Boos
Vincent: "Wat ik fijn vindt aan de groep is dat er respect is. Dat is belangrijk. En een fijn gevoel.” Vincent kan goed vertellen over de heftige gebeurtenis. "Ja ik ben heel open erover. Mijn stiefmoeder had een hele erg heftige ziekte; alvleesklierkanker. Ze heeft aan heel veel onderzoeken nog meegedaan. Dat was heel heftig. Ook een onderzoek met stroomstootjes door de tumor." Vincent vertelt dat hij vlak voordat zijn stiefmoeder overleed nog heel veel heeft gedaan voor haar. “Ja ik was er de hele tijd bij. Ze kon op het laatste niet meer eten en kreeg voeding door een slangetje. Ik heb ook van alles gedaan nog toen. Boodschappen halen, eten maken en helpen met het geven van de voeding door de slangetjes. Ik wilde zo goed mogelijk helpen, want ja papa moest ook werken.”
Niet schelden met kanker!
De heftige gebeurtenis van de ziekte en het overlijden maakt dat Vincent niet alleen verdrietig is, maar soms ook andere emoties ervaart. “Soms ben ik niet alleen verdrietig. Soms ben ik ook gewoon boos. Bijvoorbeeld als kinderen schelden met kanker. Dan waarschuw ik ze, dat ze dit niet moeten doen. Ze weten helemaal niet wat het is kanker of wat het inhoudt…Ik wil ook echt vragen aan kinderen om daarmee op te houden. Zet dat maar in de krant!”, zegt hij stellig. Sofieke is het daarmee eens.
Over die boosheid en andere emoties wordt dan ook weer gepraat in de groep. Of de kinderen gaan lekker stoom afblazen buiten. “Mits er geen lockdown is natuurlijk”, zegt Maritza. “Want dat is heel belangrijk, je moet veel leuke dingen blijven doen en je mag ook plezier maken!”, zegt Vincent. Die leuke dingen zijn bijvoorbeeld samen koken, zwemmen of naar een museum. “De leuke dingen helpen ook weer om de kinderen even een leuke, plezierige tijd te geven, wat ontzettend belangrijk is. Een mooi ritueel wat we vaak doen is het bakken van krakelingen als er iemand is overleden. Een krakeling staat namelijkvoor het symbool infinity; het oneindige. De verbinding die blijft ontstaan tussen jou en degene die is overleden. Sofieke stemt hiermee in. "Ja ik denk dat als papa er straks niet meer is dat hij dan toch altijd bij mij blijft.”
Over de groep
De lotgenotengroep komt tweewekelijks samen onder begeleiding van Maritza en Ineke. In de huidige periode is dat via zoom meetings. Na de lockdown kunnen de kinderen weer bijeenkomen in Huis aan het Water.
Huis aan het water heeft ook een speciale rouw groep. Voor jongeren tussen de 16 en 25 jaar. Meer informatie over wat huis aan het water voor jou, je kind(eren) of je familie kan betekenen? Kijk op www.huisaanhetwater.nl