Historie en beleving in de nieuwe Carillonzaal van de Speeltoren
MONNICKENDAM - Als kind groeide ik op met het geluid van de Speeltoren in Monnickendam: de klokslag op elk kwartier, de muziek op het halve en hele uur, de ruiters die altijd in vol galop op hun paarden rondjes rijden in de toren en natuurlijk het onmiskenbare geluid van de bazuin waar de Faam op blaast. Onlangs ging ik op ontdekking in Waterlandsmuseum de Speeltoren en werd verrast door de diversiteit van het museum én het kijkje achter de schermen in de nieuwe Carillonzaal.
Door Janine Klein
Nog steeds prijs ik mij gelukkig dat ik de Speeltoren dagelijks mag horen. "Thuiskomen als er zeven keer wordt getoeterd".,zei mijn moeder vroeger toen ik nog niet kon klokkijken. En ook nu nog luister ik `s nachts met mijn ogen dicht en tel ik hoe laat het is. Tijdens de wekelijkse boodschappen op de markt kijk ik steevast omhoog om de ruitertjes te zien en word ik elke keer weer blij als de beiaardier op vrolijke wijze het weekend inluidt met live carillonmuziek.
Ontdekking
Dat die historie en beleving nu samenkomen in de nieuwe Carillonzaal doet mijn hart sneller kloppen. Bij binnenkomst wordt mijn blik getrokken naar de minutieus nagebouwde torenkoepel. Dit vakwerk van hout, met historische pen- en gatverbindingen, nodigt uit om erin te stappen. Eenmaal in de koepel staat de techniek voor niets. Het lijkt wel een tijdscapsule, want ik ga vanuit het heden moeiteloos naar de Slag op de Zuiderzee in 1573, zie de tram in vervlogen tijden door de straten rijden die ik op mijn duimpje ken en ontdek dat het houden van droge voeten helemaal niet vanzelfsprekend is in Waterland. Vanuit deze tijdscapsule stap ik weer terug in de tegenwoordige tijd, waar ik ontdek dat de techniek om carillonklokken te maken van alle tijden is.
Lees verder op pagina 10