'Scouting is manier van leven'
ZAANSTREEK - "Je ziet dat de maatschappij verandert. Vroeger had niemand een telefoon en legden we contact via de marifoon. Nu heeft iedere tienjarige een telefoon. Die leveren ze dan wel in, wanneer ze even vrijetijd hebben dan mogen ze er op kijken. Als je de steiger op loopt dan heb je geen behoefte meer aan sociale media. Dat heeft iedereen. Je bent altijd bezig, met elkaar en voor elkaar."
Desiree Gobels (51 jaar): "Ik ben al 41 jaar actief bij de scouting van De Watergeuzen omdat het iedere keer weer anders is. Ook het weer, het thema en de mensen. Niets is standaard." Iedere vrijdagavond van 19.00 tot 21.00 uur is ze op het schip met de verkenners, kinderen van elf tot en met vijftien jaar.
Het vrachtschip, dat dient als clubhuis, ligt naast de fabriek Gerkens bij het Kalf in Zaandam. "‘In 1980 waren er nog aparte jongens- en meisjesgroepen. Dat is al lang niet meer zo. Je vader en moeder gaan niet mee. Je moet alles met elkaar doen, dus iedereen moet opruimen, koken, afwassen en de wc schoonmaken. Dat doe je met elkaar. Daar word je heel sociaal en zelfstandig van. Er is wel leiding bij, maar je moet zelf de gehaktballen maken en de aardappels schillen. Niemand moppert, want iedereen krijgt de beurt. Je bent verantwoordelijk voor je eigen zeilbootje, daar zorg je voor. In de winter ga je dat schuren en schilderen. In het voorjaar ga je het optuigen zodat je kunt gaan zeilen."
Uitdagend
"Het is heel avontuurlijk, ieder weekeinde is weer anders en uitdagend. Het is nooit een herhaling. We houden van trekken en zien wel waar de wind ons brengt. In de ochtend hebben we geen idee waar we in de avond gaan slapen. De ene keer vinden we een grasveld waar we beschut kunnen koken, en wanneer we daar geen plek voor vinden dan halen we bijvoorbeeld een visje en patatje in Volendam. In de groep maakt het niet uit op welk niveau de kinderen en jongeren onderwijs volgen. Ze zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Iedereen vult elkaar aan, je hebt elkaar nodig."
Back tot basic
"In het voorjaar gaan we twee keer een weekeinde weg en in de zomer is er een weekkamp. Ook in het najaar zijn we twee weekeindes op het water. In de winter doen we binnen scoutingspelletjes. Zo hebben we bijvoorbeeld een aangepast memory waarbij op de kaarten zeilonderdelen staan. Het avontuurlijke moet wel in je zitten. Zo hebben we ook wel eens onder een brug geslapen. Wanneer we met ons 41 meter lange vrachtschip gaan varen, dan duik je het water in omdat er geen douche aan boord is. We hebben geen stromend water, dus je dient zuinig te doen met het water. En wanneer het bijna op, dan moet je ergens water zien te scoren. Het is echt back to basic."
Op www.dezaanseverhalen.nl vind je meer verhalen van Zaanse vrijwilligers.