Lot en Hanna zijn nog heel vitaal voor hun leeftijd!
Lot en Hanna zijn nog heel vitaal voor hun leeftijd! (Foto: Willem Brand)

Vitale Haarlemmers: Lot (84) en Hanna (81) (1)

HAARLEM - Het maatschappelijke en sociale leven staat door corona op zijn kop. Wat kunnen we van ouderen leren? In deze rubriek praat Willem Brand met vitale Haarlemmers van boven de tachtig. Mensen die nog actief zijn, of zelfs aan het werk, en er een gezonde leefstijl op na houden.

Willem Brand

Wie in een hofje woont, heeft meer aanspraak. Dat geldt zeker voor de zussen Hanna Holvast (81) en Lot (84) Schreuder, beiden woonachtig het Hofje Codde en van Beresteyn. Beiden werkten met kinderen: Hanna in Friesland met autistische en Lot met verwaarloosde in Zuid-Afrika. Hanna is moeder van vier kinderen, Lot had er ruim ruim honderd (in een kinderhuis).

Hanna is van december 1939, Lot van april 1936. Het gezin Schreuder woonde toen in Badhoevedorp. In de oorlog moesten ze verhuizen toen de bommen in hun achtertuin vielen. Lot: "Hanna’s wieg stond tussen de schuifdeuren, het sterkste deel van het huis. Vader regelde tijdelijk een huis genaamd ‘Drie Turfjes’ in Santpoort-Zuid. Daar hebben we ook allemaal de waterpokken gehad."

Razzia

Hanna: "Vanuit Santpoort is moeder gaan rondsjouwen. Zij zag een huis leeg staan in Noord. Dat had de eigenaar bestemd voor de sloop om zijn tuin groter te maken. Wij mochten er wonen. Later moesten we tijdelijk naar een tuinhuisje uitwijken in Aerdenhout. Tijdens de Sinterklaasrazzia in 1944 haalden de Duitsers mannen op voor de Arbeitseinsatz. Ze belden aan bij de vrouw des huizes. Een Duitse officier vroeg: Wat is dat huisje daar? Daar staat niks, zei de vrouw, maar kijk gerust. Mijn vader had zijn rugzak al klaarstaan, maar werd gelukkig overgeslagen. Intussen zaten wij zaten onder de tafel te puzzelen."

Maria Montessori

Hanna en Lot deden het eerste Montessori Lyceum, waar vader rector was.

Lot: "Maria Montessori heeft onze school nog bezocht. Zij vond dat kinderen zelf hun tijd wel konden indelen. Zelfredzaamheid stond hoog in het vaandel. In de 3e was ik druk met het bouwen van een hut, waarin je ook kon slapen. En een oude opgescharrelde spiegellijst was het raam. Ik verwaarloosde mijn Engels. Toen zei de lerares: Doe jij volgende week de Engelse les, over het bouwen van een huis."