Van heinde en ver voor
Mars voor de Vrijheid
Willem Brand
HAARLEM - Zo’n duizend demonstranten liepen zondag 6 juni hun mars voor de vrijheid door Haarlem. Vooraf aangekondigd als D-Day, een verwijzing naar de geallieerde aanval op 6 juni 1944 op het Normandische strand. Deze D-Day verliep vredelievend onder begeleiding van de politie, die na afloop in het Reinaldapark zelfs een applausje kreeg. Zo’n drie ME-bussen hadden evenwel paraat gestaan.
Vrolijk en uitgelaten is de stemming bij de twee uur durende mars. De vrijheidslievenden komen overal vandaan. Jorinde uit Den Helder, René uit Naaldwijk, Arlette uit Aalsmeer en Stella uit Hoofddorp. De zon schijnt, de mensen zijn aardig.
Plandemie
Op Arlette’s spandoek staat: ‘Waar ligt jouw grens?’ “Tot hoever ga je mee in de poppenkast,” legt ze uit, “Het gaat allemaal om macht en controle. Gelukkig worden steeds meer mensen wakker. Al vanaf dag 2 voelde ik: hier klopt iets niet. ’t Is geen vaccin maar Russische roulette. Mensen schreeuwen moord en brand als ’t om dierproeven gaat, maar laten zich gebruiken als proefkonijn. Terwijl het sterftecijfer wereldwijd 0,15% is, hetzelfde als bij de griep. ’t Is geen pandemie, maar een plandemie.”
'Het is geen pandemie maar een plandemie'
Goddelijke
‘Choose Life’ staat er op het jaren 80 t-shirt van Stella uit Hoofddorp, moeder van twee kinderen. Ze loopt voor het eerst mee terwijl manlief thuis klust aan de badkamer. “Het moet stoppen al die schijnveiligheid. Onze kinderen groeien op in angst met mondkapjes en anderhalve meter. Ik zie het vaccin als gentherapie, die juist ons immuunsysteem kapot maakt. Daarmee willen ze ook het goddelijke uit je halen.”
Hart
Veel demonstranten lopen met een gele paraplu, die is uitgedeeld aan het begin van de ‘Walk for Freedom’. Er staan rode hartjes op en kreten als “Verbinding’ en ‘Vrijheid’. Op één staat ‘Palliatief, deze regering onze tijddief’.
Onderweg wordt uit volle borst gezongen zoals ‘I want to break free’. Terug in het Reinaldapark ziet de verslaggever een hartje van vilt aan zijn rugzak hangen. Dat heeft Jorinde gedaan. “Mijn vriend en ik hebben er nu zo’n tweeduizend gemaakt. Ik knip ze uit, hij maakt er een gaatje in. Dat is onze bijdrage. Om mensen een hart onder de riem te steken.”
