Vitale Haarlemmers: Aagje Nicolaas (1)

7 juli 2021, 08:42 Algemeen

Het maatschappelijke en sociale leven staat door corona op zijn kop. Wat kunnen we van senioren leren? In deze rubriek praat Willem Brand met vitale oudere Haarlemmers.

Door Willem Brand

Op haar achttiende wist ze al dat ze binnenhuisarchitect wilde worden, nu ruim zestig jaar later oefent Aagje Nicolaas (83) nog steeds haar vak uit. “Ja, ik wist toen wat ik wilde, niet wat het inhield.” Haar eerste opdracht kreeg ze dankzij een lift vanuit Rotterdam (waar ze op de academie voor beeldende kunst zat) naar Gorkum (waar ze geboren en getogen is). “Die man had voor de gemeente Nieuwland het gemeentehuis getekend en vroeg mij of ik het interieur wilde doen. Best lastig als groentje. Ik vroeg de hulp van een klasgenoot die goed bouwkundig kon tekenen. Als binnenhuisarchitect moet je veel kennis hebben van verwarming, verlichting en materialen. Je bent nooit uitgeleerd.”

Kindermeisje

Vanaf haar trouwen hield ze kantoor aan huis. “Ik was de eerste uit de straat met een kindermeisje. Soms nam ik een kind mee als ik naar een klant ging.” Aagje kreeg drie kinderen en heeft nu tien kleinkinderen. “Ik heb een heel leuk vak, geef nu de kinderen van vaders of moeders voor wie ik gewerkt heb nog advies over de inrichting van hun huis. Mijn laatste opdracht was het maken van een servieskast. Het was heerlijk om samen met de meubelmaker te praten over op welke scharniertjes de deuren moeten draaien.”

Zwemmen

Als kind zwom Aagje zomers in de river in Gorkum. Al ruim dertig jaar zwemt ze vanaf eind april tot half september buiten. “Water is mijn element. ‘t Is omhullend en vrijmakend. ‘s Morgens vroeg is het heerlijk doodstil.” Zwemmen is makkelijker dan lopen omdat het minder belastend is. Zeker in het licht van de zware rugoperatie die ze twee jaar terug had vanwege een beknelde zenuw.

Wordt vervolgd.