Vitale Haarlemmers: Riet Roosen (83) (2)
Willem Brand
HAARLEM - Het maatschappelijke en sociale leven staat door corona op zijn kop. Wat kunnen we van senioren leren? In deze rubriek praat Willem Brand met vitale oudere Haarlemmers.
Nu de auto de deur uit is, gebruikt Riet Roosen (83) vooral de fiets. Langere afstanden doet ze per trein. “Dan moet ik mezelf wel een zetje geven”, geeft ze toe. Want lopen gaat na een derde heup en vier hernia’s niet meer zo makkelijk.
Sint Johannes de Doper
Bijna zestig jaar woonde Riet in de Karolingenstraat. Haar eerste man Henk en zij brachten er drie kinderen groot, twee meiden en een jongen. “Het was de zoete inval. Dan zaten ze met hun vriendjes in ons tuintje op de grond en dan kwam je met glaasjes limonade.” Toen haar man op zijn 46ste een hersentumor kreeg, heeft ze hem drie maanden verzorgd in een verpleeghuis. “Tussen de middag ging ik even naar huis. ’s Avonds kon ik aanschuiven, de meiden hadden dan gekookt.” Na zes jaar kreeg ze via de kerk een relatie met slager Wim Roosen. Met hem is ze 27 jaar getrouwd geweest. “De vlam sloeg in de pan tijdens koffie drinken na een viering in de kerk van Sint Johannes de Doper.”
Kerstbrunch
De kerk werd ook gebruikt door de Katholieke Bond voor Ouderen (KBO), Wim was voorzitter voor Haarlem-Oost. Samen verzorgden ze jarenlang de uitgebreide kerstbrunch en de kienmiddagen. "Het hele jaar liep ik te zoeken naar leuke prijsjes, ook op vakantie. Ik wilde niet naar de Action.”
Riet werd ook actief voor het ouderen-pastoraat. Ze ging op huisbezoek bij mensen die net als zij een partner hadden verloren. Drie jaar terug overleed haar tweede man aan een hartstilstand. Maar Riet houdt moed. Gelukkig heeft ze aan de KBO en de kerk de nodige contacten overgehouden. Ontmoetingen houden haar geestelijk fit. Lichamelijk fit blijven is een opgave. Ze fietst veel, naar Vijfhuizen of Cruquius en naar een broer en een zus die in het Schoterhof wonen.
Sinds zes maanden woont ze in een prachtige driekamerflat in de Hof van Leijh. “Het werd kaal opgeleverd, de gaten zaten in de muren. Mijn kinderen en twee broers - de een is elektricien en de ander aannemer - hebben keihard gewerkt om het in te richten. Ik ben ze daar zó dankbaar voor.”