Vitale Haarlemmers: Ans Waals (95)
Willem Brand
HAARLEM - Het maatschappelijke en sociale leven staat door corona op zijn kop. Wat kunnen we van senioren leren? In deze rubriek praat Willem Brand met vitale oudere Haarlemmers.
Driemaals daags loopt Ans Waals (95) kwiek met haar hondje Ory door de Europawijk en Schipholpoort. “Ik ben dol op het afbreken van huizen en op nieuwbouw. Vind ik heerlijk om naar te kijken.” Van haar kunnen de kranen niet hoog genoeg zijn. “Ik ben een Rotterdamse, dat zijn bouwers.”
Omgekomen vriendin
Rotterdam-West, waar Ans opgroeide, werd gespaard tijdens het Duitse bombardement op 14 mei 1940. Drie jaar later viel er een Engelse bom bedoeld voor de Schiedamse havens op haar MULO. “Een vriendinnetje dat er vlakbij woonde kwam om. De laatste twee jaar van de oorlog hebben mijn zusje en ik in Hemrik Wijnjeterp bij een Fries gastgezin gewoond.”
'Voordeel van drie hoog? Traplopen is goed voor je'
De liefde voor bouwen heeft ze van haar vader. Toen die twee jaar was, overleed zijn eigen vader (Ans' opa) door een val van het dak - en moest het gezin met zeer weinig geld het hoofd boven water zien te houden. “Mijn vader is op zijn twaalfde begonnen als krullenjongen, klom met avondstudies op en was in 1963 bouwkundig hoofdopzichter bij de bouw van het raadhuis in Velsen.” In 1958 waren zij, haar tweede man Jan en hun twee dochters Anja en Els vanuit Velsen naar een flat aan het spoor in Santpoort-Zuid verhuisd. In de jaren zestig kwamen dagelijks de ellenlange treinen langs, zwaar beladen met rotsblokken uit België ter verlenging van de pier van IJmuiden. Als vanzelf hield je dan even op met praten omdat de woorden wegvielen in het gedender.
Traplopen tot 81
Ans: "Een voordeel van op drie hoog wonen was wel dat traplopen goed voor je is. Ik heb dat tot mijn eenentachtigste gedaan.” Jan, die ze op de tennisbaan ontmoette, was haar tweede man. Haar eerste man Bep had een slecht functionerende hartklep en toen daar in 1949 een griep overheen kwam, is hem dat fataal geworden. Om haar verlies een beetje te verzachten, nam ze haar eerste eigen hond - een Pekinees. Naar haar overleden echtgenoot noemde ze het beestje Beppie. Volgende week deel 2.