Vitale Haarlemmers: Willem van der Aar (2)
Willem Brand
HAARLEM - Het maatschappelijke en sociale leven staat door corona op zijn kop. Wat kunnen we van senioren leren? In deze rubriek praat Willem Brand met vitale oudere Haarlemmers.
In deel 1 maakten we kennis met Wiillem van der Aar (88), die nog dagelijks 3 uur wandelt en 2 maal per week op de fiets een rondje Zandvoort doet.
In de bollen
“Op mijn 18e ging ik met vader, die uit Hillegom kwam, in de bollen werken. Ik ben 8 jaar met vader meegegaan. We zaaiden suikerbieten, aardappelen en bollen. Alles ging met de hand. Nu gaat alles machinaal, ook het schoonhouden. Dan doet een trekker 30 ‘regels’ tegelijk.”
Trouwen
Tot zijn 35ste woonde Willem thuis. Hij trouwde met Henny Rusman die hij als jongen van 8 bij zijn vriend Rusman in de wieg had zien liggen. Rusman was op de judomat nog sparringpartner geweest van Wim Ruska, die 2 maal goud won op de Olympische Spelen in 1972.
'Hij won 2 x goud op de Olympische Spelen'
“We hebben veel linkigheid gebruikt om ons huis te krijgen. Om te huren had je een blauwe kaart nodig, die hadden we maar het huis had te veel kamers. Toen heeft mijn schoonvader de schuifdeuren eruit gehaald en een schouw gemaakt. Boven verbouwde hij een kamertje tot badkamer. Toen voldeden we aan de huureisen. We zijn hier in 1969 ingetrokken. Onze zoon Michiel is hier geboren en ik woon er na de dood van Henny, 21 jaar geleden, nog steeds.”
Stratenmaker
In 1959 kreeg Willem een baan bij de gemeente als stratenmaker. “Voor het bestraten van Schalkwijk wilden ze een particulier bedrijf inhuren. Toen hebben we de koppen bij elkaar gestoken en met 15 man de klus aangenomen.. We hebben eerst noodwegen van kinderhoofdjes gemaakt. Zo’n 8 jaar hebben we gestraat tot het winkelcentrum klaar was.” Na zijn vervroegde pensioen heeft hij nog 10 jaar steentjes gelegd voor aannemers uit de buurt. Een mooie tijd. Zo legde hij door het hele land paadjes aan in tuincomplexen.
Kennissen
Thuis krijgt hij zelden bezoek. Behalve van zijn zoon die om de hoek woont. "Ik heb geen vrienden, wel veel kennissen”, zegt Willem. Die treft hij vooral buiten. Maar veel vrienden van vroeger met wie hij op de racefiets tochten maakte en met wie hij op gympies hardliep in de duinen, zijn er niet meer. "Vroeger kwam ik op een dag in Zandvoort 50 kennissen tegen, nu 1 in 50 dagen.” De tragiek van ouder worden.