Wesp
In april vertelde ik u over de bij. Er zijn er te weinig van en dus word ik blij van elke bij die ik zie. Hoe anders is dat met de wesp.
Al bij de eerste kennismaking ging het mis. Ik zal een jaar of zeven zijn geweest. In mijn rode lakjasje dartelde ik vrolijk door een grote speeltuin. We waren een dagje uit en ik vermaakte me opperbest.
In mijn jaszak vermaakte een wesp zich ook opperbest, maar daar kwam ik pas achter toen ik mijn hand in diezelfde jaszak stak op zoek naar de kauwgom die ik daar bewaarde. Van die grote roze in een gele verpakking. Ik was er gek op. De wesp stelde geen prijs op mijn gezelschap en hij stak me. Misschien kan je het zo’n beest niet kwalijk nemen, maar het heeft de verstandhouding tussen de wesp en mij geen goed gedaan. Ik gaf zo’n harde gil dat mijn moeder jaren later nog wit kon wegtrekken als ze eraan terugdacht. Een montere dame van de EHBO bekeek mijn opgezwollen vinger, zei op droge toon dat ik gestoken was en gaf me een lolly als troost. Die at ik direct op. In mijn jaszak geen snoepgoed meer.
Ik voelde een felle steek in mijn lip
Jaren later zat ik enigszins uitgeput op een bankje in het bos. Ik had een stuk gefietst en dat had me dorstig gemaakt. Uit de koeltas haalde ik een blikje cola, ik trok het open en verheugde me op het koude drankje. Hoe het beest dat blikje in mijn hand zo snel gevonden heeft, weet ik niet, maar nog voordat ik een slok kon nemen, voelde ik een felle steek in mijn lip. Het liefst had ik net zo’n harde gil gegeven als toen in de speeltuin, maar als volwassen mens houd je je in omdat dat nu eenmaal van je verwacht wordt. Maar dat viel werkelijk waar niet mee.
Op het blikje, precies bij de drinkopening zat een wesp en hij keek me triomfantelijk aan. Het ellendige beest had niet eens de moeite genomen om weg te vliegen en zich ergens anders te verkneukelen over zijn laffe daad. Het leek er zelfs op dat hij zich op zijn dooie gemakje nog even tegoed wilde doen aan een druppel cola, maar daar kwam uiteraard niets van in. Met een snelle handbeweging joeg ik hem weg.
Ladingen botox
Ondertussen leek mijn lip uit te groeien tot twee, drie keer zijn normale omvang. Ik was er niet gerust op en bij het eerste het beste café dat ik zag, dook ik het toilet in. In de spiegel zag ik een enorme onderlip en ook de lip erboven was dikker dan normaal. Het was alsof er ladingen botox in waren gespoten en natuurlijk moet iedereen dat zelf weten, maar ik schaamde me dood. Met afgewend gezicht sloop ik over het terras terug naar mijn fiets en maakte dat ik wegkwam. Twee dagen lang heb ik me niet op straat vertoond. Een paar weken later bood iemand mij een blikje cola aan. Ik heb het beleefd afgeslagen.