John Molenaar maakt zijn leven spannend als magneetvisser
HEILOO - “Vaak ga ik het water bij een brug echt helemaal uitkammen.” Dat is als hij het nieuws heeft gelezen over een gebeurtenis waarbij bijvoorbeeld wapens waren betrokken. “Dan beeld ik me in hoe een overvaller is weggerend en waar die zijn wapen of mes zou kunnen hebben weggegooid. Of andere, in zijn ogen waardeloze dingen.”
DOOR: ED BAUSCH
John Molenaar maakt zijn leven spannend als magneetvisser
John Molenaar volgt strikt de regels die er gelden als je iets hebt gevonden. Je meldt het bij de politie en je bewaart het voor de termijnen die daarvoor staan.” En daarna? “Ach, soms verkoop je iets, vaak bewaar je iets als een geweldige herinnering. Maar het leukst is het om iets te kunnen teruggeven aan wie het toebehoorde.”
Eigen gewin geen rol
John vindt het zeker ook mooi om links en recht gul te kunnen zijn voor wie goed iets kan gebruiken. “Dan zie ik soms in de supermarkt iemand die moeite heeft de boodschappen te kunnen betalen en dan bied ik aan dat ik een volle kar afreken bij de kassa. Of ik doe wat extra voor de kinderen of anderen in mijn omgeving.” Eigen gewin speelt helemaal geen rol in zijn bestaan. Hij heeft gewoon een baan als werktuigonderhouder. Johannes Maria Petrus (hij moet zelf nog altijd nadenken over de juiste volgorde), zo heet hij voluit.
Auto-ongeluk
Katholiek opgevoed en nu overtuigd aanhanger van boeddhisme. Maar handige handen heeft hij ook. Net zoals hij er aardigheid in heeft om vindingrijk na te denken. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met zijn opleiding tot mecanicien. Die bracht hem in het militaire bestaan. Onder diensttijd kreeg hij echter een auto-ongeluk met behoorlijk verstrekkende gevolgen, waardoor hij terug moest naar de burgermaatschappij. Wat bijleren, trouwen en drie kinderen krijgen.
“Aanvoelen dat er wat ligt”
John is een sociaal inlevend persoon. “Ik kan niet goed tegen onrechtvaardigheid.” Dus hij leerde zichzelf veel bij over private rechten. “Ik wil gewoon weten wat mijn of andermans rechten zijn in het leven. Ik wil niet met mijn mond vol tanden staan. Ik ben ook geïnteresseerd in wetgeving, hoe oude wetten boven nieuwe staan.” Vol vuur kan hij vertellen over de wereld van de magneten. De kracht daarvan wordt uitgedrukt in kilo’s. Buiten laat hij zien hoeveel kracht een magneet kan hebben. Je moet echt zulke bovenarmen hebben als hij, wil je de boel weer los kunnen krijgen. Hij heeft de magneten in soorten en maten.
Weggegooid
“Want je verliest er ook wel eens eentje in het water.” Een gewoon mens ziet water. John de magneetvisser voelt gewoon dat er wat op de bodem ligt. Dingen die verloren zijn, dingen die van elders zijn meegevoerd met de stroom, dingen die zijn vrijgekomen na omwoelen van de bodem, dingen die zijn weggegooid om wat voor reden dan ook, na een misdaad of om een herinnering uit te wissen. En dan maar proberen te bedenken wat het verhaal zou kunnen zijn.
Fiatje en citroenzuur
Juwelen, horloges, gouden aanstekers, handboeien, heel veel kogelpatronen, veel wapens, bajonetten, pistolen, geweren. Die laatste soms werkelijk antiek: museumstukken. Veelal gaat de forse kerel er alleen in zijn Fiatje op uit, de auto vol met de magneten en toebehoren. Soms op stel en sprong als hij van iets heeft gehoord (vaak in Amsterdam) over de scan. Soms staat hij ergens te midden van tientallen anderen. Op de Oude Gracht in Alkmaar, bij de Molen van Piet. Dan is hij thuis in zijn keurige appartement weer bezig met citroenzuur om iets schoon te krijgen. “Soms maak ik de politie blij, als ik een bewijsstuk heb opgevist.” John schat dat hij in Nederland zo’n tweehonderd collega’s heeft. “Die zijn vooral blij als ze staan te vissen. Soms urenlang voor niks, soms opeens: buit! En dan kijken wat het is, wat het verhaal is, of het terug kan naar iemand, of ik er iemand blij mee kan maken. Machtig mooi.” Grote man, klein hartje. Thuis in Heiloo.
