Nog geen eens een ieniemini-ui…
‘Was gelijk enthousiast: ik ging meedoen met de actie ‘Kweek de Grootste Ui', georganiseerd door Fa. Groot en Slot. Zag mezelf al met een kruiwagen trots door het dorp rijden om mijn knoeperd te showen. Langs alle wegen klappende mensen die bewonderd vragen hoe ik dat geflikt heb. Ik natuurlijk niets zeggen, want het geheim van de smid, in dit geval uienteler, blijft geheim! Moeizaam zeul ik die ui, ik schat hem op een kilootje of drie, door het bedrijf en de productie wordt gelijk stilgelegd. "Hoe is het mogelijk!”, zegt een Poolse medewerker, in het Pools denk ik, en ik glimlach bescheiden. Thuis maakt mijn vrouw alvast een boekenplank leeg waar ik die enorme beker op kan zetten. Later zullen de bewonderaars komen en krijgen uiengebak geserveerd. Niet gemaakt van mijn kolossale ui, want die wordt in het land tijdens diverse agrarische bijeenkomsten tentoongesteld. Ik neem me voor de ui te vernoemen naar één van mijn vier kleindochters, maar ja, wie wil haar naam aan een ui geven..?' Ach, lieve lezer, zo had het moeten gaan, ik droomde van die overwinning. Helaas zijn dromen vaak bedrog en zal ik niet in de boeken komen als Grootste Uien Kweker van 2021. Mijn toegestuurde uienzaadjes had ik netjes in een kweekbakje gedaan en licht bevochtigd. Bakje afgesloten met plastic deksel om vervolgens de natuur haar werk te laten doen, geen vuiltje aan de lucht. Nee, dat niet, maar wel een buitje en een windje… Kwam, na een paar dagen afwezigheid, thuis en zag gelijk de puinhoop. Het bakje op de grond, deksel kapot en zaadjes weggespoeld! Ik denk niet dat ze spontaan nog op zullen komen, zodat ik ze kan verspenen. Ik zal dus dit jaar geen superui kweken, nog geen eens een ieniemini-uitje om op één slablaadje te kunnen doen. Een totale afgang dus! Volgend jaar een nieuwe kans.