Henk en Nel zijn zestig jaar getrouwd, maar van een echt feest is helaas geen sprake.
Henk en Nel zijn zestig jaar getrouwd, maar van een echt feest is helaas geen sprake. (Foto: Theo Annes)

Een ander 60-jarig huwelijksfeest

NOORD-SCHARWOUDE - Wanneer je 60-jarig huwelijksfeest voor de deur staat, dan verwacht je een mooi feest en blije gezichten. Natuurlijk gooit het virus roet in het eten, maar je probeert er toch iets leuks van te maken, wat meestal wel lukt. Maar het kan ook anders, nóg vervelender. Daar kan Nel Verwaal-Pendavingh over meepraten. Zij en haar man Henk waren 28 april 60 jaar getrouwd, maar van een echt feest is geen sprake.

“Natuurlijk had ik van onze huwelijksdag best een knalfeest willen maken, maar het liep helaas anders.” Zo’n acht maanden geleden werd Nels dementerende echtgenoot Henk (81 jaar) opgenomen in het Parkhuis te Warmenhuizen. Eind 2015 is daar Angelapark Kleinschalig Wonen, nu Parkhuis geheten, geopend. Het Parkhuis is een kleinschalige woonlocatie en is geschikt voor ouderen met dementie. In totaal zijn er in Parkhuis vier kleinschalige woningen. In iedere woning wonen zeven bewoners met dementie en wordt de thuissituatie zoveel mogelijk nagebootst.

Grote taart

Henk Verwaal was reeds tien jaar dementerende, maar het werd voor Nel op den duur gewoon te veel en moest zij, met pijn in haar hart toezien hoe Henk uit huis ging om in het Parkhuis een eigen plekje te krijgen. Nel wordt 5 mei 80 jaar, rijdt nog auto, maar als het even kan fietst zij naar Warmenhuizen. “Op onze trouwdag ging ik met een grote taart naar het Parkhuis, haalde daarna Henk op om even thuis te kunnen zijn om de trouwdag nog vieren. Daarna breng ik hem terug.”

Amsterdam ontmoet Rotterdam

Nel en Henk komen respectievelijk uit Amsterdam en Rotterdam. Nel komt uit een gezin van acht kinderen, maar verloor haar oudste broer, gesneuveld in de oorlog, en haar oudste zuster die 52 jaar oud werd. Nel vertelt: “De afgelopen maanden van vorig jaar waren ook heftig voor me, ik verloor een aantal dierbaren. Dat verdriet kan ik door de ziekte van Henk niet delen, moet dat alleen verwerken. Gelukkig heb ik een lieve zoon en dochter. Mijn zoon Erik woont in Eindhoven, mijn dochter Iris vlak bij mijn huis.”

Woonboot

Terug naar Amsterdam: Nel ging na de lagere school na een aantal jaren bij de Bijenkorf werken. Al snel ontmoette zij een leuke jongen, Henk, en na vijf jaar verkering trouwde het stel. Nel was toen 19 jaar jong en Henk een jaartje ouder. Aanvankelijk gingen zij in een zomerhuisje wonen, maar kregen daar geen toestemming voor. Daarom werd een woonboot hun huis, later bouwden zij een kleinere van 16 meter lang, die voor theater Carré lag. Henk was schilder en een harde werker. Hij verdiende goed zijn brood. Toen de twee kinderen geboren waren kon het echtpaar een nieuwbouwhuis in Heerhugowaard kopen, een hele vooruitgang dus. Henk werkte hier bij een aantal schildersbedrijven en maakte voor het eerst mee dat vorstverlet niet werken betekende en minder geld. Dat beviel hem niets, daarom werkte hij met een collega vanaf die tijd in Amsterdam. Rond 1975 kochten Henk en Nel een stukje grond in het Duizend Eilanden Rijk en werden Langedijkers. Uiteindelijk werd in 2004 hun huidige huis aan de Wipmolen in Noord-Scharwoude hun woonadres. Hier is het fijn wonen, maar nu is het anders: Henk woont immers al acht maanden niet meer thuis.

Fijne vakanties

Nel vertelt over de mooie vakanties die zij en Henk maakten. Zij bezochten vele landen en ontmoetten leuke mensen. Vooral Gambia heeft een grote indruk achtergelaten. Nel heeft er een echtpaar met kinderen ‘geadopteerd’ en ondersteunt deze maandelijks. Nel en Henk hebben samen 25 jaar gesport bij sportschool De Geus en kregen voor dit trouwe lidmaatschap destijds een etentje aangeboden. “Het is jammer dat ik dit niet meer kan, wat zou het fijn zijn als we nog zoiets samen konden doen!’


Maar gelukkig is Nel, naast het om de dag bezoeken van haar man, nog heel actief: zij werkt als vrijwilligster bij de kringloopwinkel aan de Mossel, tuiniert graag, en maakt leuke fotoboeken. "Vroeger was aquarelleren een hobby, maar daar ontbreekt me, net als voor lezen, de rust voor. Ik hoop in de toekomst die rust nog terug te krijgen.'

Dat wensen wij Nel Verwaal van harte toe!