Terugblik
In korte tijd kun je geen grote vraagstukken oplossen en Noord-Holland op de kaart zetten lukt ook niet zo snel. Wel komen soms spontaan herinneringen naar boven die, zolang geleden, heel gewoon waren. Ik dacht eraan toen ik grote machines in de sompige grond zag happen om voor de groeiende bevolking, voor bouwrijpe kavels te zorgen. Machines! Tijdens en kort na de tweede wereldoorlog waren die er niet. Vanuit het raam van ons huis aan de Molenvaart keek je naar de overkant, waar ver in het land een oude vervallen boerderij stond met de naam Kruiswijk.
Het huidige Kruiswijk 1,2 en 3 een succesvol Polders industriegebied, ontleent er zijn naam aan. Wanneer de zware kleigrond om de boerderij bewerkt moest worden en om te kunnen zaaien en aardappelen te poten, begon een prachtig schouwspel. Een grote ploeg werd klaargezet en twee grote paarden, 'Belgisch blessen' genoemd, werden voor de ploeg gespannen om kaarsrechte 'veuren' te trekken door de zware klei. Uur na uur liepen die prachtige paarden met hun dampende lijven over de donkere aarde. Grote zwermen meeuwen doken steeds krijsend naar de grond, waar de wormen en larven klaar lagen om opgepikt te worden. Een dé-ja-vu van een tijd, die achteraf zo'n eigentijdse schoonheid had. Nu begrijp ik dat soms die naam, 'wat een mooie bles' gegeven aan een mooie jonge vrouw eigenlijk een naam van grote bewondering was. Groot, vol, stoer, krachtig. Een klein beetje weemoed.
Nog even een lief bericht. Vanmorgen haalde ik mijn krant uit mijn brievenbus en vond een leuke kaart van een lieve fan Elles uit Wieringerwerf. Lieve mevrouw een dikke kus van mij!
