Minnen en plussen
Even willen mijn handen jouw handen strelen
Een gewoonte gebaar, zo vertrouwd
Ach, je bent er niet meer, weg uit mijn leven
M'n hart huilt, mijn handen verkrampen.
Mijn wereld wordt stiller
De avondlucht voelt killer.
Hij kruipt door je botten tot dicht bij je hart
Een nieuwe start lijkt onmogelijk.
Kop op, klim uit het dal van verdriet.
Iedere dag schijnt de zon, soms met een glimpje van licht.
Mijn zwarte gedachten spit ik diep weg in de grond.
Heerlijk, want in het voorjaar ziet de aarde bont
van je gezaaide lentebloemen.
Weer positief zijn en helder kunnen denken
Weer lekker kunnen lachen om een grap
Met alle minnen, en nu de plussen, bouw ik een trap, een nieuwe trap naar boven!