Uitgeesters: ga wandelen in de regio
Grazige grasdijken, weidse weilanden, dommelende dorpjes. Noord-Holland op zijn best. Redacteur Marcel van Stigt trok op een zonnige dag de wandelschoenen weer aan en doorkruiste het polderlandschap rond Etersheim, Schardam, Oudendijk en Beets. Een route van pakweg zestien kilometer, goed voor vijf uur wandelplezier.
Bekend met Etersheim? Misschien niet. Maar toch zeker wel met Dik Trom? De wat corpulente schooljongen die de ene na de andere streek uithaalde? Stout maar met een hart van goud? Wel, de schrijver van de serie rond Dik Tom, Johan Kieviet, was schoolmeester in Etersheim en daar heeft hij vanaf 1891 zijn boeken geschreven. Het schooltje, dat welgeteld één klas bevatte, staat er nog, is in 2012 door Stadsherstel Amsterdam opgeknapt en doet nu dienst als kinderboekenmuseum.
Herinneringen
Herinneringen wellen op. Van Sitgt las als kind al graag en de avonturen van Dik Trom heeft hij diverse malen met veel plezier gevolgd. Een bezoek aan het kinderboekenmuseum lijkt heel aantrekkelijk en de Dik Trom-serie heeft daar natuurlijk een prominente plek gekregen. Maar hij is naar Etersheim gereden om te wandelen en niet om in kinderboeken te gaan snuffelen.
Het duurt even voordat het redactieteam - Marcel en zijn vriendin - aan de wandeling kunnen beginnen. Dat het een hele toer is om de auto in de Amsterdamse binnenstad te parkeren, oké, zoiets calculeer je in, maar in de Noord-Hollandse polder? Daar reken je toch echt niet op. Het startpunt bevindt zich bij de Etersheimer braakmolen, maar er liggen diverse obstakels op de weg. Eerst is daar de enorme melkwagen die vanuit de tegenovergestelde richting over de dorpsweg aan komt hobbelen. De Seat moet aan de kant. En daarna volgen een tractor met kolossale rupsbanden en een bestelwagen van Coolblue. Spitsuur in Etersheim.
Parkeren bij de molen, tevens bezoekerscentrum, gaat ook al niet lukken. Vijf auto’s staan dusdanig slordig in de grasberm geparkeerd dat zij er niet langs kan. Omkeren dan maar en elders een plekje zoeken. De dijk tussen land en water is afgezet vanwege werkzaamheden, dus dat gaat ook niet lukken. De redacteur zucht, maar geeft niet op; zijn vriendin ziet de humor van het parkeerprobleem in de polder in en moet er erg om lachen.
Uiteindelijk zet hij zijn auto in Warder, bij het zwembad. De wandeling kan eindelijk beginnen. De route voert naar Schardam, waar aan het water een camping is gelegen. Prima plek voor een vakantie; waarom zou je helemaal naar Frankrijk of Italië rijden? Ja, vanwege het weer. Maar ook daar kan het wel eens hozen, en in Nederland is het toch echt vaak zomers.
Dan de afslag linksaf richting Oudendijk. Ook hier overal groen om hen heen en vanaf diverse kanten vrolijk getjilp en gekwetter. Geluiden die vrolijk maken. In Oudenwijk is Café Les Deux Ponts gelegen. Een terras aan het water. Je moet wel héél sterk in je wandelschoenen staan wil je hier stoïcijns doorlopen. Een prima plek voor een koffiebreak in.
Bekend terrein
Goed gevoed gaan ze na een halfuur verder, richting Beemsterpolder. Dit is bekend terrein. Hier liepen ze enkele maanden geleden ook, tijdens het even onverwachte als gedenkwaardige winterse weekend. Maar waar de sloten en ringvaart toen stijf bevroren waren en de omringende dijken onder het sneeuw zaten, daar kabbelt het water in de wind en is alles frisgroen.
De Noorddijk leidt naar Beets, een sluimerend lintdorp. Ooit liep het dorp standaard onder water als het iets te onstuimig regende en moesten rijen zandzakken worden aangerukt. Beets haalde daarmee vaak de landelijke media. Maar nu lijkt daar alles onder controle. Via een fraaie laan bereiken beiden de autoweg. Goed uitkijken voordat je hier oversteekt! Via opnieuw Schardam lopen ze, onder het gekwaak van kikkers, het laatste stuk naar de auto.
Arriveren ging moeizaam, vertrekken ook. Geen brede auto deze keer die alle ruimte inneemt, maar een kudde koeien die over de weg van het ene naar het andere weiland wordt geleid. De dames nemen alle tijd, de bijbehorende boeren ook. Hier word je zen van. Het tekent de pure poldersfeer, waar haast niet aan de orde is. Net als in de tijd van Dik Trom.
