Mens-stad-leven
Op mijn column van verleden week werd ik meermalen aangesproken dat het beeld op het Stationsplein een oorlogsmonument is. Nee dat is het beslist niet, men (mis)gebruikt dit beeld op onverklaarbare wijze als oorlogsmonument. Een oorlogsmonument is een gebouw, standbeeld of ander bouwwerk opgericht om een oorlog of overwinning te vieren, of om hen die stierven of gewond raakten in een oorlog te herdenken.
In deze tijd is de belangrijkste bedoeling van oorlogsmonumenten niet om oorlog te verheerlijken, maar om hen die zijn overleden te eren. Het beeld op het Stationsplein heeft een totaal andere betekenis en heeft niets maar dan ook niets met een herdenking ook te maken.
De geschiedschrijving leert ons dat in 1960 de kunstenares Annemarie Leenders-Kusters ter ere van de opening van het nieuwe station Beverwijk en de voltooiing van het Stationsplein een kunstwerk in brons heeft ontworpen. Het geeft een nieuwe tijd weer. Het werd gemaakt in een tijd waarin alles nieuw leek te worden. Beverwijk had nog ruimte in overvloed en de welvaart steeg met sprongen. De stad vernieuwde zich voortdurend. Nieuwe woonwijken, scholen, bedrijven én een nieuw stationsgebouw. Die vernieuwingen vonden hun bekroning in de plaatsing van een eigentijds beeldhouwwerk. Dat was het realistische 'Mens-stad-leven'.
Herdenkingen mogen nooit en te nimmer verloren gaan
De rechtop zittende figuur is 'de cultuur' die Beverwijk, de zittende figuur, uit haar slaap wekt. De opvliegende duiven verbeelden op hun beurt de vrije uitbreiding en ontwikkeling van de stad. De kunstenares heeft meerdere beelden voor Beverwijk gemaakt, waaronder De Tuinder ofwel De Schoffelaar. Op één en dezelfde dag op 29 april 1960 werd de beeldengroep onthuld en het nieuwe stationsgebouw en het nieuwe Stationsplein feestelijk geopend.
Laat ik vooropstellen dat de herdenkingen die gehouden worden nooit en te nimmer verloren mogen gaan maar dat dit beeld nu "gebruikt" wordt als oorlogsmonument is misplaatst. De gemeente Beverwijk heeft vier oorlogsmonumenten: Plaquette op Stationsplein, Monument op het Westerhoutplein, Oorlogsmonument Zwaanstraat en het Indië monument.
Bij deze oorlogsmonumenten moet men herdenken en niet bij het beeld op het Stationsplein. Dat men de (doden)herdenkingen wil samenvoegen kan ik begrijpen maar laat dan onze lokale kunstenaars een nieuw oorlogsmonument ontwerpen en kies daaruit het meest eigentijdse ontwerp.
Co Backer
jalbacker741@telfort.nl