‘Je merkt meer dan ooit dat mensen contact nodig hebben’
NIEUW-WEST - In een serie praten met bewoners uit Nieuw-West over hoe zij deze moeilijke tweede lockdown ervaren. Wat is er voor hen veranderd, wat maken ze mee en vooral ook: hoe houden zij de moed erin? Deze week theatermaker Sebo Bakker uit Slotermeer.
'Die gekke stilte die als een deken over de stad is gevallen'
Hoe gaat het met je?
“Ik blijf optimistisch, maar het is natuurlijk een rare tijd. Die gekke stilte die als een deken over de stad is gevallen. De tegenstellingen die je ziet en die harder zijn dan voorheen. Soms sta ik even stil, letterlijk. Dan kijk ik om me heen en denk: is dit echt? Het is zo vervreemdend soms. Ik merk dat mensen meer in zichzelf gekeerd zijn. Vooral de ouderen waarmee we werken.”
Welk impact heeft corona op je werk?
“Het ZID Theater is een culturele organisatie. We maken voorstellingen, we geven workshops aan jong en oud, doen projecten met bewoners en professionals in de kunstwereld. En ja, dat gaat nu even anders. Soms gaat iets niet door, maar veel toch wel, al is het op een andere manier. Zo gaat binnenkort een tweejarig project met nieuwkomers, FATE genaamd, van start. Allemaal kunstenaars die van ons tijdens workshops en trainingen tips en tools en een boost krijgen. Dat zal over een jaar resulteren in voorstellingen in onder andere Nederland en Spanje. Daarnaast hebben we ons verhalenvangersproject in de Osdorperhof. Dat is normaal gesproken een samenwerking met verschillende groepen, ook jongere, bewoners. Nu kan dat met slechts vijftien ouderen. We houden afstand, hebben mondkapjes op, handschoenen aan. Het lijkt wel een rare film. Maar we gaan door en dat is fijn. Je merkt meer dan ooit dat mensen het contact, het delen van verhalen, nodig hebben. Ik ben op zo’n moment blij en trots dat we dat kunnen bieden.”
Heb je zelf of iemand die je kent corona gehad?
“Ik had het zelf in het najaar behoorlijk te pakken. Met enorme hoofdpijn en echt een ziek gevoel. Ik heb me twee weken opgesloten in huis. Bovenin, ver van mijn partner en dochter. Die zetten drie keer per dag m’n eten voor de deur. Ik was in totaal vier weken uit de running. Lastig vond ik dat, want anderen moesten voor mij inspringen. Lange tijd was ik nog sneller moe dan normaal. Dit was geen griepje. Het is een heel besmettelijk en naar virus."
Brengt deze tijd je ook iets positiefs?
"Het is wel echt een tijd om opnieuw te kijken waar je staat en waar je naartoe wil. Ik probeer altijd in mijn werk en persoonlijke leven te kijken naar nieuwe mogelijkheden, te kijken voorbij de eerste gedachte. Dat klinkt wat wollig, maar ik beschrijf dat als een soort tussenruimte. De ruimte die we normaal niet zien, maar omdat de wereld nu zo anders is, kunnen zien als we dat maar willen. Een inspiratieruimte is het. Dus sta even stil en laat de dingen naar je toekomen. Ik word daar blijer van. Dan voel ik dat het wel goed zal komen. En wat ook werkt: een oprechte glimlach naar de mensen op straat. Moet je eens opletten wat er dan gebeurt.”
Wil jij ook iets kwijt over jouw ervaring met corona? Mail naar corona.sdnw@amsterdam.nl.
Shirley Brandeis