'Niet denken aan hoe het was, maar aan wat het gaat worden'
NIEUW-WEST- In een serie praten we met bewoners uit Nieuw-West over hoe zij deze moeilijke tweede lockdown ervaren. Wat is er voor hen veranderd, wat maken ze mee en vooral ook: hoe houden zij de moed erin? Deze week Ahmed Batman, tweedejaars student Bouwkunde uit Osdorp.
Hoe gaat het met je?
‘We zijn gewend ‘goed’ te zeggen, dus dat is mijn antwoord. Ik heb ook niks te klagen. Maar ik voel wel dat mijn motivatie langzaamaan minder wordt. Ik mis de sociale interactie, ben schermmoe, alle lessen zijn online, ik mis mijn vrienden op de faculteit in Delft. Thuis gaat het goed. We zijn meer samen, weten meer van elkaar wat we doen. Mijn ouders zien de technische tekeningen die ik maak, luisteren mee met mijn presentaties. Na afloop krijg ik applaus van ze. Het is leuk dat ze meeleven, en ik met hen.’
Welk impact heeft corona op je studie of werk?
‘Motivatie vinden in het studeren vind ik dus lastig. Samen studeren is fijner, je kunt elkaar helpen, aanmoedigen. Ik mis ook mijn collega’s van het Stedelijk Museum, waar ik als assistent-projectmanager werk. Het museum is dicht, maar we zijn bezig. In Nieuw-West mag ik voor ‘Samen Zijn Wij Stedelijk’ gezinnen en kunstenaars in een familieprogramma aan elkaar verbinden. Maar ja, veel moet online, terwijl je aan tafel wilt zitten met de mensen, tussen de kunstwerken wilt zijn en zo de energie wilt voelen. Toch is het ook mooi dat het ondanks alles door kan gaan. Dat het me zo gelukt is vijf kunstenaars uit Nieuw-West te koppelen aan vijf families. Een mooi project is het. De expertise van de kunstenaar willen we verbinden aan de wensen van de familie. We werken graag ‘bottom up’, dat wil zeggen: niet vanuit aannames. We horen graag waar de families echt naar verlangen in het museum. Zo hopen we een familieprogramma samen te stellen dat ook het publiek van Nieuw-West - en Noord en Zuidoost - aanspreekt. Als museum zijn we er immers voor heel Amsterdam.’
Brengt deze tijd je ook iets positiefs?
‘Ja zeker. Ik ben meer gaan nadenken over de toekomst, omdat ik daar de tijd voor heb. Wat wil ik echt in het leven, zit ik lekker in mijn vel, ben ik blij met wat ik doe, met wat ik studeer? Geeft alles wat ik doe mij meer energie of doe ik het omdat het moet? Daarbij probeer ik mijn toekomst concreter te maken, waardoor ik ook steeds meer doelgericht bezig kan zijn. In deze periode heb ik ook besloten me meer te verdiepen in duurzaam leven en Tiny Houses. Ik ben nu zelfs mijn eigen Tiny House aan het bouwen in Delft waarbij duurzaamheid en innovatie centraal staan.’
Heb je zelf of iemand die je kent corona gehad?
‘In mijn directe omgeving niet. Ik ken wel medestudenten die in quarantaine moesten. Die wonen niet bij hun ouders, maar op kamers. Soms is dat een lastige situatie. Dan bel ik wat vaker om te vragen hoe het gaat of ze iets nodig hebben. Veel mensen hebben inmiddels corona gehad. Jongeren komen er gelukkig vaak goed vanaf.’
Hoe houd je de moed erin?
‘Door niet te denken aan hoe het was, maar aan wat het gaat worden. Om mezelf te motiveren om te gaan studeren, kijk ik vaak naar gebouwen waarvan ik denk: ‘Op een dag kan ik dit ontwerpen en daarom moet je nu studeren'. Een doel hebben helpt mij. Een missie geeft houvast. En nog een tip: neem eens risico's. Zelf heb ik een opdracht aangenomen waarvoor ik wel vele jaren ervaring had, maar een specifieke vaardigheid miste. Ik pakte de kans, heb me met Youtube in een week het eigen gemaakt en de opdracht succesvol afgerond. Gewoon doen en weten: van falen leer je en om hulp vragen is niet zwak. Enthousiasme, vertrouwen geven en krijgen, dát is soms veel belangrijker. Het leverde me een vervolgopdracht op. En dat in deze tijd.'
Wil jij ook iets kwijt over jouw ervaring, eventueel met corona, in deze tijd? Mail naar corona.sdnw@amsterdam.nl.
Shirley Brandeis