‘Ik gun iedereen een Claudia de Breij’
Ad van Dam
NIEUW-WEST - In een serie portretten Oog in Oog met…komen mensen, die wonen en/of werken in Nieuw-West, aan het woord over hoe zij dat ervaren. Wat vinden zij daar prettig of zouden ze juist graag willen veranderen? Kunnen zij zichzelf zijn? Voelen ze zich hier veilig? Deze week Oog in Oog met de 27-jarige Maxe, die docent is op het Mundus College in Slotermeer.
“Ik ben docent Persoonsvorming en Socialisatie. Het is een soort burgerschap of maatschappijleer, maar dan heel persoonlijk. Het is gericht op: wie ben je? Wat wil je? Wat kan je? En hoe verhoud je je tot de maatschappij, je familie en je vrienden. Ik vind het superleuk om verhalen te horen en leerlingen aan het denken te zetten. Belangrijk is dat we ervaringen en meningen met elkaar delen. Ik ben het onderwijs ingegaan omdat ik grote idealen heb. Ik ben heel optimistisch over met wat je met alle leerlingen kan bereiken. Het leukste vind ik de gesprekken, die ik met mijn leerlingen voer. Ik werk alweer viereneenhalf jaar hier en het is mijn eerste onderwijsbaan. Ik krijg er veel energie van.”
Veilig
“Toen ik hier net begon, kreeg ik van collega’s het advies om niet meteen te vertellen dat ik op vrouwen val. ‘Doe voorzichtig’, zeiden collega’s. Maar ik kreeg van leerlingen vaak de vraag: ‘Juf, heeft u een vriend?’ en ‘Juf, bent u getrouwd?’. Op een gegeven moment heb ik besloten toch open te zijn: ‘ik heb geen vriend, maar een vriendin’. Ik voelde me veilig om er open over te zijn. Mijn leerlingen reageerden heel respectvol. Nu leerlingen weten dat ik op vrouwen val, kan ik ook veel persoonlijker reageren, wanneer bijvoorbeeld iemand toch uitgescholden wordt voor ‘homo’. Dan zeg ik, ‘ik vind het heel naar dat je dit zegt’, ‘waarom doe je dit?’, ‘je kwetst mij hier ook mee’. Dan schrikken ze heel erg.”
Rolmodellen
“Ik ben op mijn 19e uit de kast gekomen. Ik was er wel mee bezig, maar ik was nog niet overtuigd genoeg om het aan de grote klok te hangen. Ik had wel een rolmodel: Claudia de Breij. Ik was altijd al groot fan van haar, ook voordat ik uit de kast was. Achteraf dacht ik: daarom ben ik fan van haar! Deze leerlingen hebben weinig LHBTI-rolmodellen, dat is echt jammer. ‘Er zijn ook Marokkaanse en Turkse homo’s’, zeg ik dan tegen ze. ‘Nee hoor, echt niet’, krijg ik dan als reactie. Doordat een Turkse collega uit de kast is, zie je dat dat voor leerlingen al enorm ruimte geeft. Dat helpt ook. Er zouden meer rolmodellen moeten zijn. Ik zou het heel goed vinden, dat wanneer je op je 14e een beetje twijfelt, dat je daar dan met elkaar over gaat praten en dat daar binnen het onderwijs ook ruimte is om dat te doen, zodat kinderen hun twijfels uit durven te spreken in de klas.”
Samen de vlag hijsen
"Volgens mij heeft de regenboogvlag nog nooit hier buiten gehangen. Ik word er zelf altijd wel blij van om de regenboogvlag te zien in de stad. Ik hou van het gesprek, ik zou nooit willen provoceren. Wanneer de regenboogvlag nu op school plotseling buiten hangt, zou dat een averechts effect kunnen hebben op de leerlingen. Ze zouden niet begrijpen waarom die daar hangt. Het gaat juist om tolerantie en wederzijds respect, dan is het belangrijk dat je eerst in een gesprek uitlegt wat die vlag betekent en waarom die vlag hier zou kunnen hangen. Hoe mooi zou het zijn wanneer een leerling, die twijfelt, de regenboogvlag ziet hangen en denkt: ‘hier ben ik voor 100% welkom'. Maar ik zou het dan het mooiste vinden, wanneer een groepje leerlingen met elkaar de regenboogvlag hijst. Een groepje leerlingen, dat daarmee zegt: ‘het hijsen van de regenboogvlag is onderdeel van ons, wij staan achter de betekenis van die vlag'. Dat zou ik echt heel mooi vinden.”
Reageren? Mail naar rozeinbeeld@gmail.com
