‘Op een uitvaart staat het leven centraal’
REGIO - Maak de dood niet te groot, denk liever aan het leven. Een ongebruikelijke boodschap voor een uitvaartondernemer? Niet voor Alexander van der Pijl (48). Hij is dag in dag uit bezig met de dood, maar wil er vooral positief mee omgaan. Al is hij zeer gedreven, want ‘dat laatste afscheid kun je maar één keer doen. Dan moet alles kloppen’.
Moederbedrijf Dunweg Uitvaartzorg bestaat 110 jaar
Van der Pijl is directeur bij Dunweg Uitvaartzorg, gevestigd in Hoofddorp, met partnervestigingen in Amsterdam, Lisse en Nieuwkoop. Het moederbedrijf bestaat inmiddels 110 jaar en dat is best een mijlpaal, vindt de ondernemer, die het vak leerde van vader Wim (73) en zijn kennis nu weer doorgeeft aan zoon Denzel (21).
Natuurbegraafplaats
“In die 110 jaar zit ontzettend veel ervaring. Toch denken we nooit: we doen het al zo lang, dus we weten het wel. We blijven ons ontwikkelen. Zo zijn we initiatiefnemer van natuurbegraafplaats Geestmerloo, in de buurt van Alkmaar. Veel mensen vinden het een mooi idee om terug te keren in de natuur.”
De uitvaartbranche heeft een stoffig imago, maar is juist heel vooruitstrevend, zegt Van der Pijl. “Tijdens corona ging onze drive-through uitvaart de hele wereld over, als voorbeeld van innovatie. Je kan ook leren van zo’n pandemie.”
Trends
Alexander nam in 2001 het bedrijf over van vader Wim, hij was toen 28. Hij heeft al heel veel gezien en meegemaakt. Zijn er trends in de uitvaartwereld?
“Ja, je ziet dat uitvaarten steeds persoonlijker worden, dat vind ik mooi, mensen kiezen voor een bepaalde sfeer, een verhaal. Er zijn veel rituelen. Dat is goed, het geeft troost, de persoonlijke details zorgen voor herkenning.”
Andere benadering
Bij dat persoonlijke hoort ook een andere benadering van een uitvaart. “De dood staat niet meer centraal, het gaat nu om het leven. Het leven van die mens en waar die voor stond. Dat leven dat waardevol is geweest.”
Loopkoets
Het hele zware en sombere is eraf, zegt Van der Pijl. “Onze bedrijfskleding is tegenwoordig blauw in plaats van zwart. En alleen zwarte begrafenisauto’s? Welnee, we hebben ook wit, roze of graffiti. En je kunt ook in een volkswagenbusje of met een loopkoets, of wat dan ook. Dat het past bij de overledene, dat is belangrijk.”
'Mooi werk'
“Iemand zei eens tegen me: zo, dat mensen doodgaan, daar verdien jij dus geld mee? Ik zei: ja. Wat had ik anders moeten zeggen? Maar dit is zulk mooi werk. Het is werk dat ertoe doet, je kunt echt het verschil maken. Maar je kunt dat laatste afscheid maar één keer doen, alles moet kloppen.”
'Nooit nee'
Wat er kan tegenwoordig? “Alles. We zeggen eigenlijk nooit nee. Een dame die altijd rondreed in haar cabriolet, heeft haar laatste rit gemaakt in die auto. Een heer die aan het water woonde en vaak aan het varen was, werd voor zijn uitvaart in een sloep vanuit huis naar de kerk gebracht. Een ander wilde een documentaire over haar leven, hebben we laten maken. Vaak zijn er heel persoonlijke details. Ik herinner me een uitvaart met bananensoezen, daar was de overledene dol op, maar dan wel van de eigen dorpsbakker. Natuurlijk hebben we juist die soezen laten komen.”
Uitvaart in strandtent
Toch kan er soms bijna iets misgaan. “We hadden eens een uitvaart in een strandtent, van een jonge vent. Hij ging erheen in een soort festivalbusje. Dat hield er onderweg mee op.
Dan schrik je even, maar familie en vrienden vonden het hilarisch. Net iets voor hem, zeiden ze. We hebben snel ander vervoer geregeld en toen was het opgelost.”
